شـیـخ جـعـفر کاشف الغطا، در سال 1154 هجری قمری در نجف اشرف چشم به جهان گشود و از همان اوان کودکی به تحصیل علوم دینی پرداخت. در آغاز مقدمات را نزد پدر خود آموخت و سپس از محضر بزرگانی؛ نظیر: شیخ محمد مهدی فتونی و آقا محمد باقر وحید بهبهانی و سید مهدی بحرالعلوم کسب دانش کرد و به مرتبت والایی از علم و عمل نائل آمد.

او معاصر فتحعلی شـاه، از علمای عراق، در نجف می زیست و شاگردان بسیاری؛ مانند صاحب جواهر الکلام را تربیت کـرده اسـت.

کاشف الغطا، در فقه نظریات دقیق و عمیقی داشته و دشواری های فقه را شکافت و کتاب او در فقه به نام «کشف الغطا» است.[1]
کـاشـف الـغـطـا دارای فضیلت های اخلاقی؛ مانند وارستگی، فروتنی، سخاوتمندی و... بود.

این عالم جلیل القدر، نـسـبت به مذهب شیعه، با تعصب بود و در برابر دشمنان حق، بی پروا می ایستاد و مقاومت مـی کرد. هنگامی که وهابی ها به نجف یورش آوردند و به غارتگری و جنایت دست زدند، شیخ جعفر بـزرگ بـا دسـت و زبان با آنان جهاد کرد و از مذهب دفاع نمود.

سرانجام شیخ جعفر کاشف الغطا، پس از گذراندن عمری سرشار از خدمت به مکتب و امت اسلام، در روز چـهـارشـنبه، 22 یا 27 رجب سال 1228 هجری قمری، پس از هفتاد و چهار سال عمر پربرکت در دنیا، به لقای حق شتافت و زندگی جاودان خود را آغاز کرد.[2]

اما آن کسی که به ایران سفر کرده است، شیخ محمد حسین کاشف الغطاء بوده، نه شیخ جعفر کاشف الغطاء که جدّ شیخ محمد حسین بود. برای آگاهی بیشتر در این زمینه به سایت اندیشه قم، زندگی نامه علمای بزرگ شیعه مراجعه شود.[3]