واژه «دیجور» از ریشه «دجر»[1] و جمع آن «دیاجیر»[2] به معنای «ظلمت(تاریکی)» و «غبار سیاه» است؛[3] اما واژه «ظلمت» از ریشه «ظلم»[4] است که «خلاف نور»[5] و به معنای «تاریکی» است؛ لذا فرق چندانی بین این دو واژه نیست.

ولی «ظلمت» واژه عربی خالص بوده و «دیجور» واژه‌ای است که با وجود استعمال در زبان عربی؛ اما ریشه در زبان فارسی دارد. به عنوان نمونه گفته شده است که این واژه ترکیبی از دو کلمه فارسی «داج» به معنای تاریکی و «وَر» به معنای صاحب است.[6]

[1]. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، محقق، مصحح، مخزومی، مهدی، سامرائی، ابراهیم، ج 6، ص 75، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410ق.

[2]. ازهری، محمد بن احمد، تهذیب اللغة، ج 10، ص 336، بیروت، دار احیاء التراث العربی‏، چاپ اول، 1421ق.

[3]. کتاب العین، ج ‏6، ص  75.

[4]. «معنای ظلم و مصادیق آن»، 33897؛ «نتیجه ظلم ظالم در دنیا»، 32810؛ «گسترش ظلم و ظهور امام زمان(عج)»، 1373.

[5]. فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر، ص 386، قم، منشورات دار الرضی، چاپ اول، بی‌تا.

[6]. ضناوی، سعدی، المعجم المفصل فی المعرّب و الدخیل، ص 228، بیروت، دار الکتب العلمیّة، 1424ق.