روایات متعددی در مورد قطعی بودن ظهور امام مهدی(عج) و لو در آخرین روز از عمر دنیا حکایت دارد؛[1] مانند:
1. پیامبر(ص): «اگر از عمر دنیا یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن‌روز را طولانی می‌کند تا مردی از فرزندان مرا مبعوث کند که اسم او مانند اسم من است و زمین را پر از عدل و قسط می‌کند، همان‌گونه که پر از ظلم شده بود».[2]
2. پیامبر(ص): «... قسم به کسی که مرا برای بشارت به حق برانگیخت، اگر از دنیا یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن‌روز را چنان طولانی می‌کند تا فرزندم مهدى در آن روز خروج کند. سپس حضرت عیسی(ع) نازل می‌شود و پشت سر ایشان نماز می‌خواند و زمین با نور خداوند روشن می‌شود ...».[3]
3. پیامبر(ص): «... اگر از عمر دنیا یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن روز را طولانی می‌کند تا کسی قیام کند که زمین را پر از عدل و قسط کند، همان‌گونه که پر از ظلم شده است».[4]
4. امام صادق(ع):«...‏ به خدا سوگند اگر از دنیا به جز یک روز باقى نماند، خداوند آن‌روز را طولانى کند تا قائم ما اهل‌بیت(ع) را بیرون آورد ...».[5]
هدف این روایات، نوعی مبالغه در قطعی بودن ظهور است، نه آن‌که ظهور تنها در یک روز رخ خواهد داد. به عبارتی شاید این توهم در میان افراد به وجود آید که دنیا رو به پایان می‌رود، اما از ظهور خبری نیست! که در پاسخ به آنان گفته می‌شود که نگران نباشند؛ زیرا حتی اگر یک روز هم به پایان دنیا باقی مانده باشد، ظهور رخ خواهد داد و این سخن در عرف بدان معنا نیست که لزوماً ظهور تنها در یک روز طولانی قبل از پایان دنیا شکل خواهد گرفت، بلکه همگان همان معنای مبالغه در قطعیت را از چنین عبارتی برداشت خواهند کرد.
 این عبارت، مانند فرازی از قرآن است که می‌گوید: «بگو: اگر تمام درختان زمین تبدیل به قلم شده و تمام دریاهای زمین و هفت برابر آنها مرکب شوند، کلمات خدا پایان نخواهند یافت».[6]، [7]
و می‌دانیم که بسنده نبودن دریاهای موجود و هفت برابر آن برای نگارش کلمات خدا بدان معنا نیست که اگر هشت برابر این دریاها وجود داشته باشند، کلمات خدا پایان خواهد یافت، بلکه همگان از این فراز قرآنی، مبالغه را درک خواهند کرد.
 

---