گزارش شده است که یعقوب(ع) و عیص فرزندان دوقلوی حضرت اسحاق(ع) بودند[1] که بنی اسرائیل از فرزندان حضرت یعقوب بوده و گزارش‌های پراکنده‌ای در ارتباط با نام فرزندان عیص نیز وجود دارد که تنها به نقل برخی از آنها بسنده می‌کنیم:

1. روم بن عیص؛ نام مادر او «بسمه» می‌باشد که دختر عموی «عیص» و دختر «اسماعیل(ع)» است. ادعا شده که گروه قومی «بنی ‌اصفر» (و یا همان رومیان) از نسل او هستند.
2. برخی نیز معتقدند که «عیص» فرزندی به نام «اشبان» نیز داشت، اما مشخص نیست که مادر او همان «بسمه» باشد. ادعا شده که گروه قومی «اشبان» (احتمالاً اسپانیائی‌‌ها) از نسل اویند.[2]
3. اموص بن عیص؛[3]
4. رازح بن عیص؛‏[4]
5. لیفزن بن عیص؛[5]
6. مارعویل بن عیص؛[6]
7. نفر بن عیص؛‏[7]
8. رازج ابن عیص؛[8]
9. روعیل بن عیص؛[9]
10. ابى شالوم(شالوم)[10]‏ بن عیص؛[11]
11. نوار بن عیص‏؛[12]
12. یفرز بن عیص‏؛[13]
13. یغز بن عیص؛[14]
14. تفق بن عیص؛‏[15]

[1]. طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 1، ص 317، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.

[2]. طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، همان؛ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 126، بیروت، دار صادر، بیروت، 1385ق.

[3]. مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، ص 51، قم، انصاریان، چاپ سوم، 1384ش.

[4]. تاریخ الأمم و الملوک، ج ‏1، ص 322.

[5]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، عطا، محمد عبد القادر، ج 1، ص 46، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق.

[6]. احمد بن محمد بن على عاصمى‏، العسل المصفى من تهذیب زین الفتى فی شرح سورة هل أتى‏، ج 2، ص 81، قم، مجمع إحیاء الثقافة الإسلامیة، چاپ اول، 1418ق.‏

[7]. الکامل فی التاریخ، ج ‏1، ص 324.

[8]. همان، ج ‏1، ص 128.

[9]. همان.

[10]. صالحی دمشقی‏، محمد بن یوسف، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج 3، ص 138، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1414ق.

[11]. أبو عبد الله محمد بن أحمد مقدسى، أحسن التقاسیم فى معرفة الأقالیم، ص 21، قاهره، مکتبة مدبولى، چاپ سوم، 1411ق.

[12]. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق، عبد الموجود، عادل احمد، معوض، علی محمد، ج 2، ص 246، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق.

[13]. ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 1، ص 221، بیروت، دار الفکر، 1407ق.

[14]. همان، ج ‏15، ص 193.

[15]. منهاج سراج، طبقات ناصرى تاریخ ایران و اسلام، تحقیق، حبیبی، عبد الحى، ج 1، ص 148، تهران، دنیاى کتاب، چاپ اول، 1363ش.