شیعه و سنی هر دو مسلمان و در اعتقادات، احکام، اخلاق و... دارای مشترکات زیادی هستند و البته اختلاف هایی هم دارند که قابل انکار نیست. اما این اختلاف ها نباید منجر به خصومت و دشمنی شود و به اساس اتحاد و برادری اسلامی ضربه وارد سازد. البته گفتگوی برادرانه برای کم کردن اختلافات و متقاعد کردن یکدیگر امری پسندیده است که در سیره و روش بزرگان فرقه های اسلامی به چشم می خورد. پس بهترین روش برای دعوت پیروان فرقه های دیگر به سوی تشیع گفتگوی دوستانه و منصفانه خالی از هر گونه غرض ورزی است.
آنچه در ازدواج دختر و پسر لازم است مراعات شود، کفو بودن آنان است. مؤمن، کفو و همتای مؤمن است و مسلمان، همتای مسلمان است. هر چه دختر و پسر در درجات کفو با هم نزدیک تر باشند، بهتر است و مشکلاتش کمتر خواهد بود، مثلاً دو نفر شیعه، کفو یکدیگرند، اما آیا شیعه و سنی کفو یک دیگر محسوب می شوند، محل بحث و گفت و گو است .
مرحوم محقق حلی(ره) که از فقهای بزرگ شیعه است می فرماید: کفو بودن زن و مرد در ازدواج ، شرط ازدواج است و در مورد شیعه و سنی بودن دختر و پسر، دو روایت و دو نظریه وجود دارد، قول درست تر این است که اگر زوجین مسلمان باشند کافی است ، یعنی اگر یکی شیعه و دیگری سنی باشد، اشکالی ندارد، گر چه استحباب مؤکد بر این است که هر دو شیعه باشند و این استحباب در زن لازم تر است، زیرا زن از دین شوهرش تبعیت می کند، پس اگر مرد، سنّی باشد و زن شیعه ، زن بیش تر تحت تأثیر شوهرش قرار می گیرد، بنابراین، در استحباب این که دختر شیعی را به مرد سنی ندهیم تأکید زیادی شده است، ولی عکس آن که مرد شیعه باشد و زن سنی باشد، اشکالی ندارد.[1] بعضی دیگر از فقهاء شیعه مثل مرحوم سلاّر (ره) ازدواجی را که یکی از زوجین شیعه و دیگری سنی باشد جایز نمی دانند.[2]
امام خمینی (ره) می‌فرماید: ازدواج دختر شیعه با مرد سنی جایز ولی مکروه است، و تا جایی که امکان دارد احتیاط کرده و از اقدام به این ازدواج، خودداری شود.[3]
ازدواج زن مؤمن با مرد مخالف که ناصبى نیست، اختلاف هست و جواز آن با کراهت، خالى از قوت نیست؛
 
البته اگر مرد یا زن، سنّی ناصبی یا غالی و معتقد به الوهیت امیر المؤمنین(ع) باشد جایز نیست با او ازدواج کنند.[4]
برای آگاهی بیشتر، نک: نمایه: ازدواج شیعه با اهل سنت، سؤال 1708 (سایت: 1852).

---