اگرچه برخی روایات ناظر به آن هستند که فاصله بین ولادت حسنین(ع) از حداقل مدت یک حمل(شش ماه)، بیشتر نبوده،[1] امّا با بررسی دقیق ولادت این دو امام به این نتیجه می‌رسیم که فاصله سنی بین آن دو بزرگوار بیش از ده ماه بوده است.
بنابر روایت مشهور بین شیعه و اهل سنت، امام حسن(ع) در شب نیمه ماه مبارک رمضان، سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود.[2]
در مورد تاریخ ولادت امام حسین(ع) اختلافات اندکی وجود دارد که به برخی از آن اشاره می‌کنیم.
الف. برخی از علمای شیعه – مانند شیخ طوسی(متوفای 460ق‏) - ولادت امام حسین(ع) را در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دانسته‌اند.[3] بر این اساس ولادت امام حسین(ع) ده ماه و هیجده روز بعد از ولادت امام حسن(ع) واقع گردید.
ب. بر پایه دیدگاه برخی دیگر از علمای شیعه[4] – مانند شیخ مفید(متوفای 413ق) – و نیز طبق نقل مورّخان اهل تسنن[5] ولادت امام حسین(ع) در شب پنجم شعبان سال چهارم هجرى بوده است.
ابن شهر آشوب بر این باور است: امام حسین در سال خندق(جنگ خندق)، در مدینه طیبه روز پنج شنبه یا سه شنبه، پنجم شعبان سال چهارم هجرى، در مدینه به دنیا آمد. ولادت امام حسین ده ماه و بیست روز بعد از ولادت امام حسن واقع گردید.[6]
بنابر این، اولاً: امام حسین(ع) در روز سوم یا پنجم ماه شعبان سال چهارم هجرى در مدینه منوّره به دنیا آمده است که در این صورت فاصله ولادت میان آن دو امام بیش از ده ماه می‌باشد.
ثانیاً: حتی اگر بپذیریم که فاصله ولادت امام حسن و امام حسین شش ماه بیشتر نبوده، باز هم چنین موضوعی با شخصیت معنوی ائمه اطهار(ع) ناهمخوانی ندارد.
نکته پایانی این‌که هر چند وجود شش ماه فاصله بین ولادت امام حسن و امام حسین(ع) را نمی‌توان پذیرفت؛ ولی باید توجه داشت که این مسئله با مسئله مدت حمل ایشان خلط نگردد؛ زیرا طبق برخی روایات، امام حسین(ع) شش ماهه به دنیا آمدند؛ یعنی مدت حمل و دوران بارداری در شکم مادر شش ماه بوده است.[7] و شاید همین موضوع باعث اشتباهاتی در نقل شده که این مدت شش ماه حمل را به فاصله سنی این دو امام سرایت دادند.

---