اگرچه در قرآن کریم به صدا خوش داود نبی(ع) و نیز همزبان‌شدن کوه‌ها و پرندگان با او اشاره شده است،[1] اما از آلات موسیقی در این نیایش، سخن به میان نیامده است. در منابع شیعی نیز چنین ادعایی وجود ندارد و شاید این اشتباه از آن‌جا سرچشمه گرفته که کتاب داود نبی(ع) «مزامیر» نام دارد[2] و «مزمار» معنای مشترکی دارد که هم به معنای یکی از آلات لهو است و هم به معنای صدای خوش[3] و داود نبی(ع) به دلیل صدای خوش او، کتابش به نام «مزامیر» شناخته شده[4] که دارای دعاها و مناجات‌های دلنشین بوده است.[5] در همین راستا، برخی از ائمه اطهار(ع) نیز دارای صدای خوشی بوده و صدای آنان - بدون آن‌که همراه با آلات موسیقی باشد - به مزامیر داود(ع) تشبیه شده است.
در روایتی می‌خوانیم: « امام باقر(ع) وقتى در محراب عبادت، قرآن می‌خواند پرنده‌ها و حیوانات وحشی به صداى خوش او گوش فرا می‌دادند؛ زیرا آن‌حضرت همچون مزامیر داود می‌خواند».[6]

---