لطفا صبرکنید
بازدید
34874
34874
آخرین بروزرسانی:
1397/07/14
کد سایت
fa91028
کد بایگانی
107730
نمایه
وجود نداشتن بول و ادرار در بهشت
اصطلاحات
جنة (بهشت ، باغ)
گروه بندی اصطلاحات
سرفصل‌های قرآنی
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
آیا در برزخ و بهشت، دفع ادرار و مدفوع و غسل جنابت وجود دارد؟
پرسش
دفع ادرار و مدفوع و غسل جنابت در برزخ و قیامت چگونه است؟
پاسخ اجمالی
جسم برزخی از این فضولات مادی ندارد و همچنین جنابت در بهشت معنا ندارد.[1]
امام کاظم(ع) در این ارتباط فرمودند: «همان‌گونه بچه در رحم مادر تغذیه می‌شود، اما ادرار و مدفوع نمی‌کند، بهشتیان نیز غذا می‌خورند، اما ادرار و مدفوع ندارند».[2] اما با این حال روایتی وجود دارد که بیان می‌کند غذایی که بهشتیان می‌خورند به صورت عطر خوش بویی از بدن آنها دفع می‌شود:
مردى به پیامبر خدا(ص) عرض کرد، آیا اهل بهشت می‌خورند و می‌آشامند؟ فرمود: «آرى، سوگند به خدایى که جان من به دست قدرت او است، هر کدام از آنها را برابر صد نفر در خوردن و آشامیدن توانایى می‌دهند. عرض کرد: کسی که چیزى می‌خورد، احتیاج به دفع آن نیز دارد؟ در صورتى که بهشت پاکیزه است و آلودگى در آن‌جا نیست. پیامبر فرمود: «به صورت قطرات عرق که چون مشک خوش‌بو است از بدن اهل بهشت جارى می‌شود، و در نتیجه شکمشان فرو می‌نشیند».[3]
امام کاظم(ع) در این ارتباط فرمودند: «همان‌گونه بچه در رحم مادر تغذیه می‌شود، اما ادرار و مدفوع نمی‌کند، بهشتیان نیز غذا می‌خورند، اما ادرار و مدفوع ندارند».[2] اما با این حال روایتی وجود دارد که بیان می‌کند غذایی که بهشتیان می‌خورند به صورت عطر خوش بویی از بدن آنها دفع می‌شود:
مردى به پیامبر خدا(ص) عرض کرد، آیا اهل بهشت می‌خورند و می‌آشامند؟ فرمود: «آرى، سوگند به خدایى که جان من به دست قدرت او است، هر کدام از آنها را برابر صد نفر در خوردن و آشامیدن توانایى می‌دهند. عرض کرد: کسی که چیزى می‌خورد، احتیاج به دفع آن نیز دارد؟ در صورتى که بهشت پاکیزه است و آلودگى در آن‌جا نیست. پیامبر فرمود: «به صورت قطرات عرق که چون مشک خوش‌بو است از بدن اهل بهشت جارى می‌شود، و در نتیجه شکمشان فرو می‌نشیند».[3]
[1]. ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، محقق، مصحح، ابراهیم، محمد ابوالفضل، ج 9، ص 79، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اول، 1404ق.
[2]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 4، ص 311، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.
[3]. ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسی، تنبیه الخواطر و نزهة النواظر المعروف بمجموعة ورام، ج 1، ص 67، قم، مکتبة الفقیه، چاپ اول، 1410ق.، ج1، ص: 67؛ ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمرو، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق، شمس الدین، محمد حسین، ج 4، ص 400، بیروت، دار الکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، چاپ اول، 1419ق.
نظرات
