مسلم فرزند «عقیل بن ابی‌طالب» و کنیزی به نام «حلیه» بود. ایشان در سال 20 قمری متولد شده و در چهل سالگی و در روز نهم ذی الحجه سال 60 به شهادت رسید. او با رقیّه دختر بزرگوار عمویشان امام علی بن ابی‌طالب(ع) ازدواج کرد و با حضرتشان در نبردها حاضر بوده و فرماندهی بخشی از سپاه امیرالمؤمنین(ع) در جنگ صفین را بر عهده داشت. امام حسین(ع) قبل از عزیمت به سمت عراق، مسلم بن عقیل را به عنوان نماینده، روانه آن سرزمین کرده و ایشان را اینگونه ستود: «کسی را به سوی شما می‌فرستم که برادر، پسر عمو و مورد اطمینان از اهل بیتم محسوب می‌شود». بعد از ورد مسلم به کوفه، هزاران نفر با ایشان بیعت کردند، اما بعد از نصب «عبیدالله بن زیاد» به عنوان فرماندار کوفه و تهدید و تطمیع مردم از سوی وی، به تدریج آنانی که بیعت کرده بودند، مسلم را تنها گذاشته و سپاه عبیدالله بعد از یگ درگیری سخت، ایشان را دستگیر کرده و به دار الاماره برده و در آنجا به شهادت رساندند. نقل شده که فرزندانی از مسلم به نام‌های «محمد»، «عبدالله» و «عبدالرحمن» در روز عاشورا و در رکاب «سید الشهداء ع» به شهادت رسیده و گزارش‌هایی نیز وجود دارد که دو فرزند دیگرشان نیز بعد از اسارت شهید شدند. مرقد مسلم بن عقیل در کنار مسجد کوفه قرار دارد. ایشان گرچه در کربلا به شهادت نرسید، اما نامش در میان شهدای کربلا ثبت شد.