زهدورزیدن نسبت به یک چیز یعنی بی‌تمایل بودن به آن و از این ریشه تنها یکبار در قرآن کریم و آن هم در مورد فروش یوسف(ع) توسط برادرانش با قیمتی اندک می‌باشد که خدا فرموده: «وکانوا فیه من الزاهدین».

اما واژه زهد به تدریج در روایات و منابع دینی ناظر به بی‌میل بودن به دنیا شده و اکنون با شنیدن واژه زهد، تنها همین معنا به ذهن متبادر می‌شود. درباره معنا و حقیقت زهد در تعالیم دینی فراوان گفته شده است، از جمله اینکه: زهد آن نیست که مالک چیزی نباشی، بلکه زهد این است که چیزی تو را به ملک خود درنیاورد. و حقيقت زهد آن است كه مال و سرمایه، مالک و مسلّط بر انسان نگردد، نه اين‌كه انسان، مالک مال نشود.

به عبارت دیگر، زهد و ساده‌زيستى به معنای استفاده نکردن از مواهب دنیوی نیست، بلکه به معنای بی‌رغبتى نسبت به دنيا و جلوه‌هاى فريبنده و بی‌حاصل آن است که از جمله كمالات اخلاقى بوده که در قرآن کریم و دیگر متون دينى بارها بر آن تأکید شده است.