واژه «لاهوت» تا حدودی مترادف با واژه‌هایی چون عالم غیب، عالم الهی، جهان مینوی؛ عالم خداوندی است که بر همه عوالم وجود مستولی است. بُعد ذات خدای متعال را به لحاظ این‌که مشتمل بر صفات کمالیه است، اگر چه اینها هم عین ذات او هستند، اما در مقام لحاظ، عالم صفات را از عالم ذات خدا جدا فرض کرده و آن‌را به عالم لاهوت تعبیر می‌کنند.