با توجه به پرسش، پاسخ را در دو بخش بیان می‌کنیم.
سؤال اول: برای این موضوع صورت‌های مختلفی وجود دارد که در برخی از موارد حکم به تذکیه و در برخی موارد دیگر حکم به عدم تذکیه می‌شود.
1. مواردی که حکم به طهارت و تذکیه می‌شود:
الف. حيوان مشكوک التذكيه از دست مسلمان گرفته شود.
ب. از بازار مسلمانان خریداری شود، اگرچه در دست غیر مسلمان باشد.
ج. در کشور اسلامی بوده و آثار استفاده نیز در آن باشد.
2. مواردی که حکم به نجاست و عدم تذکیه می‌شود، که خود دارای دو صورت است:
یک. اگر حیوان مشکوک التذکیة در بازار مسلمانان و یا در کشور و سرزمین‌ آنها نباشد، حکم به نجاست [و عدم تذکیه] آن حیوان می‌شود، هر چند از دست مسلمانی گرفته شود.^[1]
دو. امّا اگر چیزی معلوم نباشد و اماره‌ای هم بر آن قائم نشود، جای اجرای اصول عملیه است و در این‌جا اصل استصحاب عدم تذکیه جاری می‌شود.
در مواردی که حیوان محکوم به تذکیه است، حکم به طهارت آن نیز می‌شود، ولی در صورتی که نشانه‌هایی از تذکیه و عدم تذکیه نباشد، برخی گفته‌اند در صورت اجرای اصل عدم التذکیه، نجاست نیز ثابت می‌شود.^[2] امّا با توجه به این‌که نجاست دلیل می‌خواهد؛ درباره ملاقی با مشکوک التذکیه، حکم به طهارت جاری می‌شود.  
به دیگر سخن؛ وقتی عدم تذکیه با اصل ثابت شد معنایش این است که؛ حیوان میته است و میته نیز نجس است، امّا با توجه به این‌که لوازم عقلی اصول عملیه معتبر نیست، با اصل عدم تذکیه، میته بودن ثابت نمی‌شود تا حکم نجاست بر آن حمل شود و ملاقی آن نجس باشد.
سؤال دوم: مکانی که پوست از آن جدا شده اگر خون نیامده باشد پاک است، امّا پوستی که از بدن جدا می‌شود مانند پوست‌هاى مختصر لب و جاهاى ديگر بدن كه موقع افتادن آن رسيده، اگر چه آنها را بكَنند، پاک است، ولى از پوستى كه موقع افتادن آن نرسيده و آن‌را كَنده‌اند، باید اجتناب شود.^[3]

---