در مورد این‌که چه انسانی برای اولین بار شهادتین را بر روی کاغذ، پرچم و یا چیز دیگری نگاشته است، گزارش دقیقی وجود ندارد، اما روایات متعددی وجود دارد که خود پروردگار برای اولین بار، شهادتین، یعنی «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ مُحَمَّدٌ رَسُولُ‏ اللَّهِ» را نوشت. صرف نظر از بررسی سندی به چند مورد از این روایات اشاره می‌کنیم:

1. پیامبر(ص): «اولین چیزى که خدا آفرید، حجاب‌ها (و پرده‌‏ها) بود. پس بر ارکان آن نوشت: معبودى جز خداى یگانه نیست، حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است، و امام على(ع) وصىّ او است. سپس خدا عرش را خلق کرد و بر پایه‌‏های آن نوشت: معبودى جز خداى یگانه نیست، حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است، و امام على(ع) وصىّ او است. سپس زمین‏‌ها را آفرید و بر اطراف آنها نوشت: معبودى جز خداى یگانه نیست، حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است، و امام على(ع) وصىّ او است...».[1]

2. پیامبر(ص): «خدا آسمان و زمین را در شش روز خلق کرد و سپس بر روی عرش خود قرار گرفت و بر کنار آن نوشت: لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ مُحَمَّدٌ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏ ‏...».[2]

3. پیامبر(ص): «قسم به کسی که من را برای بشارت و انذار مردم خلق کرد، کرسی و عرش و فلک و آسمان و زمین را مستقر نکرد، مگر بعد از این‌که بر آنها نوشت: معبودى جز خداى یگانه نیست، حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است، و امام على(ع) ولی او است».[3]

4. پیامبر(ص): «بر در بهشت نوشته شده است: معبودى جز خداى یگانه نیست، حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است، و امام على(ع) برادر او است و آن هزار سال قبل از خلقت آسمان و زمین بود».[4]

5. پیامبر(ص): «شب معراج دیدم بر عرش راست نوشت است: معبودى جز خداى یگانه نیست، حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است که امام على(ع) را نیز کمک او قرار داد ».[5]

6. امام باقر(ع): «خداوند زمین را خلق کرد و بر اطراف آن نوشت «معبودى جز خداى یگانه نیست، حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است، و امام على(ع) وصىّ او است».[6]

7. امام باقر(ع): «خدا تصمیم گرفت که مکان را بیافریند، آن‌را آفرید و بر آن نوشت‏: معبودى جز خداى یگانه نیست، حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است، و امام على(ع) وصىّ او است ...».[7]

8. امام صادق(ع): (خداوند در چند جا شعار نوشت) «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِی أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ». وقتی که خداوند عرش را آفرید بر آن مکتوب داشت، هنگامى که آب را آفرید در مجراى آن مکتوب داشت، هنگامى که کرسى را آفرید در ستون‌های آن نوشت، هنگامى که لوح را آفرید، در آن نوشت، هنگامى که اسرافیل را آفرید بر پیشانى او نوشت، هنگامى که جبرئیل را آفرید بر بال‌هاى او نوشت، هنگامى که آسمان‌ها را آفرید، در اکناف و نواحى آن نوشت، هنگامى که زمین‌ها را آفرید در طبقات آن نوشت، هنگامى که کوه‌ها را آفرید در رأس هر کدام نوشت، هنگامى که خورشید و ماه را آفرید بر آنها نوشت».[8]

[1]. خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الاثر فی النصّ علی الأئمة الإثنی عشر، محقق، مصحح، حسینی کوهکمری، عبد اللطیف،‏ ص 171، قم، بیدار، 1401ق. (البته این روایت با برخی از دیگر روایاتی که اول ماخلق الله را وجود پیامبر(ص) اعلام می‌کنند، به نوعی ناهمخوان است، اگرچه می‌توان وجه جمعی نیز برای آن در نظر گرفت. رجوع کنید: «اولین مخلوق الهى»، 155؛ «ظل اول» یا «اولین سایه»در عرفان اسلامی، 102558.

[2]. دیلمی، حسن بن محمد، غرر الأخبار و درر الآثار فی مناقب أبی الأئمة الأطهار(ع)، محقق، مصحح، ضیغم، اسماعیل، ص 207، قم، دلیل ما، چاپ اول، 1427ق.

[3]. ابن شاذان، محمد بن احمد، مائة منقبة من مناقب أمیر المؤمنین و الأئمة من ولده(ع) من طریق العامة، ص 49، قم، مدرسة الإمام المهدی(عج)، چاپ اول، 1407ق.

[4]. ابن حمزه طوسی، محمد بن علی، الثاقب فی المناقب، محقق، مصحح، علوان، نبیل رضا، ص 118، قم، انصاریان، چاپ سوم، 1419ق.

[5]. همان.

[6]. بحرانی، سید هاشم، حلیة الابرار فی أحوال محمّد و آله الأطهار(ع)، ج 1، ص 15، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1411ق.

[7]. بحرانی، سید هاشم، مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر، ج 2، ص 373، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1413ق.

[8]. طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی أهل اللجاج، محقق، مصحح، خرسان، محمد باقر، ج 1، ص 158، مشهد، نشر مرتضی، چاپ اول، 1403ق.