در قرآن کریم و نیز روایات مستند،‌ نام چنین افرادی به عنوان پیامبر ذکر نشده است، اما در برخی گزارش‌های تاریخی، چنین نام‌هایی آمده است که احتمالاً نام چند فرد باشد:

1. از «اموص بن زارح بن رعوئیل بن عیصو بن اسحاق(ع) بن ابراهیم(ع)‏»، به عنوان پدر حضرت ایوب(ع) یاد شده است.[1] اما برخی او را پدر بزرگ ایوب(ع) معرفی می‌کنند:

ایوب بن زارح بن اموص بن لیفزن(الیفرد)،[2] (لیفزر)[3] بن عیص بن اسحاق بن ابراهیم‏.[4]

2. فردی به نام اموص هنگام به آتش انداختن ابراهیم(ع)[5] به او ایمان آورد؛[6] لذا انسان موحدی به شمار می‌آید.
3.  در برخی از نقل‌ها فردی به نام «أموص» از پیامبران الاهی معرفی شده است.[7]
4. اموصیا[8](امصیا)[9] بن یواش‏[10] بن أحزیاهو بن یهورام‏ [بن یهوشافاط] ابن آسا بن ابیا بن رحبعم بن سلیمان(ع) بن داوود(ع)،[11] یکی از پادشاهانی بود که بعد از پدرش به پادشاهی رسید.[12] او 29 سال پادشاهى کرد و سرانجام در جنگ کشته شد.[13] اطلاعاتی در مورد پیامبر بودن او به دست نیامده است.

[1]. یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب‏، تاریخ الیعقوبی، ج 1، ص 32، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا.

[2]. نواده مهلب پسر محمد پسر شادی‏، مجمل التواریخ و القصص، محقق، مصحح، ملک الشعراء بهار، رمضانی، بهجت، ص 197، تهران، کلاله خاور، چاپ دوم، بی‌تا.

[3]. ابن حبیب، محمد بن حبیب‏، المحبر، محقق، شتیتر، ایلزه لیختن‏، ص 388، بیروت، دار الآفاق الجدیدة، چاپ اول، بی‌تا.

[4]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، عطا، محمد عبد القادر، ج 1، ص 46، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق.

[5]. «برگ زیتون و آتش ابراهیم»، 51254؛ «حیوانی که بر آتش نمرود آب می‌ریخت»، 70686.

[6]. ابن عساکر، على بن حسن‏، تاریخ مدینة دمشق و ذکر فضلها و تسمیة من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحیها من واردیها و أهلها، محقق، شیرى، على‏، ج 10، ص 58، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1415ق.

[7]. ابن خلدون، عبد الرحمن بن محمد، دیوان المبتدأ و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر(تاریخ ابن خلدون‏)، تحقیق خلیل شحادة، ج 2، ص 120، بیروت، دار الفکر، چاپ دوم، 1408ق.

[8]. طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 1، ص 531، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق؛ غریغوریوس ملطی(ابن عبری)، تاریخ مختصر الدول، محقق، انطون صالحانی یسوعی، ص 35 – 36، بیروت، دار الشرق، چاپ سوم، 1992.

[9]. ابن حزم اندلسی‏، ابو محمد علی بن احمد، جمهرة انساب العرب‏، ص 506، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اوّل‏، 1418ق.

[10]. تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج ‏1، ص 531؛ تاریخ مختصر الدول، ص 35 – 36.

[11]. جمهرة أنساب العرب، ص 506

[12]. همان.

[13]. تاریخ‏ مختصر الدول، ص 35 – 36.