خدای متعال در هر زمانی دارای یک شریعت است و هر دین غیر از آن یا از اساس باطل و دروغ است، و یا منسوخ و منقرض؛ لذا تعدد ادیان الاهی و مذاهب آسمانی که تاکنون بر بشریت نازل گردید، تعدد طولی خواهد بود نه عرضی، بدین معنا که دین جدید ناسخ و مکمل دین پیشین است و با آمدن دین جدید تاریخ مصرف دین قبلی منتفی و از رسمیت می‌افتد و جای خود را به دین جدید می‌دهد و بر همه لازم است که از آیین جدید پیروی نمایند و به آن ایمان بیاورند.[1] از این‌رو است که در متون مقدس و نصوص دینی، از کسانی که به دین جدید ایمان نمی‌آورند، به عنوان "کافر" یاد می‌شود.[2]

با توجه به برتری دین اسلام و مکتب تشیع نسبت به سایر ادیان و مذاهب، پرسش مذکور مانند آن است که کسی بپرسد من بین انجام دو گناه مردد هستم، مانند آن‌که پدر و مادرم را در بیابان رها نموده و یا با بدرفتاری تمام از آنها در خانه خود نگه‌داری کنم! و نظر ما را در این زمینه بخواهد که پاسخش آن خواهد بود هیچ‌کدام از دو طرف تردید قابل توصیه نبوده و باید با مهربانی با پدر و مادرت رفتار شود! به همین ترتیب، اگر فردی میان گرایش به دینی غیر از اسلام و یا جذب‌شدن به گروه‌‌‌های منحرف اسلامی‌ مردد باشد، ما باید به او بگوییم که از هر دو گزینه صرف نظر کرده و به اسلام اصیل معتقد باشد.[3]

[1]. «انتخاب دین و اکراه»، 57؛ «خانواده و انتخاب دین و مذهب»، 923؛ «کمک به فرزند در انتخاب آزادانه دین»، 9398.

[2]. « تعریف و اقسام کافر»، 27147.

[3]. «دلایل برتری شیعه»، 277؛ «برتری تشیع بر سایر مذاهب»، 1000؛ «دلیل برتری فقه شیعه بر فقه اهل سنت»، 82840؛ «دلایل حقانیت اسلام»، 275.