استبرای از منی با ادرار کردن محقق می‌شود و فایده‌اش آن است که اگر بعدا رطوبت مشکوکی خارج شد، حکم به پاکی آن رطوبت می‌شود.

حال اگر فرد جُنبی ادرار نداشت و به شکل استبرای از بول(ادرار)، استبرا نمود و با این عمل اطمینان پیدا کرد که منی در مخرج بول باقی نمانده است -که معمولا این اطمینان حاصل می‌شود- چنانچه رطوبت مشکوکی خارج شود، اطمینان او حجّت بوده و حکم به پاکی آن رطوبت می‌شود، در نتیجه اگر غسل جنابت انجام داده باشد، نیاز به تکرار آن نیست، اما اگر چنین اطمینانی به وجود نیاید، بر اساس فتوای برخی مراجع باید غسل را تکرار کند.

ضمائم:

پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]

حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):

رطوبتی که خارج می‌شود حکم منی را دارد، مگر این‌که به گونه‌ای استبراء کرده باشد که اطمینان به خالی شدن محل از منی پیدا کرده باشد و یا به خاطر فاصله زیادی که بین غسل و خروج رطوبت مشکوک بوده، اطمینان پیدا کند که منشأ این رطوبت همان جنابت قبل از غسل نیست، که در این دو صورت غسل بر او واجب نیست، هر چند احتیاط مستحب در این است که غسل را اعاده کند.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

لازم نیست.

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):

خیر لازم نیست.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

در فرض مساله حکم به منی می‌شود.

حضرت آیت الله العظمی علوی گرگانی (مد ظله العالی):

اگر استبراء کرده است آن رطوبت پاک است و نیاز به غسل مجدد ندارد.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

استبراء از منی با ادرار کردن ولو یک قطره حاصل می‌شود، لذا در فرض مذکور اگر بعد از غسل رطوبت مشکوکی خارج شده باید دوباره غسل کند.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

در فرض سؤال؛ حکم منی ندارد.

[1]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، شبیری زنجانی، صافی گلپایگانی، علوی گرگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.