با این‌که در گزارش‌های تاریخی به طور صریح به بیعت شمر با امام علی(ع) اشاره‌ای نشده؛ اما ابو مخنف نقل می‌کند که شمر بن ذی الجوشن ضبابی در جنگ صفین در سپاه امام حضور داشت. او در این جنگ با ادهم بن محرز باهلی از سپاه دشمن مواجه گردید و ادهم صورت او را با شمشیر زخمی کرد.[1]

از سوی دیگر، این‌که شمر تنها برای دفاع از شهر کوفه پا به میدان گذاشت نیز چندان پذیرفتنی نیست؛ زیرا نبرد صفین حمله‌ای تهاجمی بود نه واکنشی دفاعی!

و در پایان، این سخن که دستی که با امام علی(ع) بیعت کرده باشد، دستش به خون امام حسین(ع) آغشته نخواهد شد، ادعایی است که مبنایی در آموزه‌های دینی ندارد و می‌دانیم که افرادی مانند طلحه و زبیر مسلما با امام علی(ع) بیعت کرده بودند، اما دستشان به خون هزاران مسلمان آغشته شد.

[1]. طبری، محمد بن جلیل، تاریخ طبری، ج 5، ص 28، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.