اکل(خوردن) مال به باطل، موضوعی است که قرآن کریم بارها از آن یاد نموده و افراد باایمان را از دچار شدن به  آن برحذر داشته است:

وَلَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُکَّامِ ...

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَأْکُلُوا أَمْوالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْباطِلِ إِلاَّ أَنْ تَکُونَ تِجارَةً عَنْ تَراضٍ مِنْکُم...

وَأَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَقَدْ نُهُوا عَنْهُ وَأَکْلِهِمْ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِل ...

إِنَّ کَثیراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِل ...

در تعریف «اکل مال به باطل» به صورت خلاصه می‌توان گفت؛ مراد از این اصطلاح، آن است که انسان مال و سرمایه‌ای را از راه حرام و بدون وجه شرعی به دست آورد و به مصرف برساند.

شرع مقدس راه‌هایی برای کسب درآمد حلال قرار داده، و یا آن‌که بر راه‌هایی که در عرف، مرسوم بوده مهر تأیید زده است. کسب درآمد از راه‌های دیگری که دین آن‌را نپسندیده، حرام و اکل مال به باطل است؛ مانند ربا، رشوه، سرقت، خیانت در امانت و ... .[1]

[1]. ر. ک: «اکل مال به باطل توسط احبار و رهبان»، fa118018.