سلام علیکم



پاسخ های ذیل در باره حد و حدود تمکین زن، از دفاتر مراجع عظام دریافت گردید:


دفتر حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی):


ج1و2) معنای تمکین مطلق این نیست که مرد بتواند به کارهای غیراخلاقی و یا مکروه شدید و یا کاری که موجب اذیّت همسر است مجبور کند، معنای تمکین مطلق این است که مرد نسبت به تمکین و التذاذات متعارف هر وقت بخواهد از همسر خویش و از راه صحیح تمتّع ببرد و اگر زن مانع شرعی و عقلی و عادی نداشته باشد، باید تمکین کند.


ج3) اگر زن تمکین مذکور را انجام ندهد، حق نفقه گرفتن از شوهر را ندارد و گناه کرده است.


دفتر حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی (ره):


تمکین مطلق به معنی تمکین متعارف است و نزدیکی از پشت بدون رضایت زن بنابر احتیاط واجب جائز نیست و با رضایت او هم کراهت شدیده دارد، و مرد نیز نمی‌تواند زن را مجبور کند که آلت خود را در دهان او بکند، و استفاده‌ی از زور در مواردی که غیر متعارف است جایز نیست.


دفتر حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مدظله العالی):


زن مکلف است که در مورد تمکین در امور زناشوئى که بر او واجب می باشد که از آنجمله آماده سازى خود جهت ایفاء حق زناشوئى هست همواره بخواست مشروع همسر پاسخ مثبت دهد ودر این مورد روایات بسیارى نیز وجود دارد ودر صورت عدم تمکین زوجة ناشزه محسوب شده و احکام نشوز شامل او خواهد شد وجهت اطلاع از تفصیلات بیشتر مسئله می توانید بتوضیح المسائل مراجع عطام مراجعه فرمائید. والله العالم


پاسخ دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله العالی):


منظور از تمکین مطلق آن است که در حدود متعارف زن باید با همسرش موافقت برای مسائل جنسی کند اما کارهای غیر متعارف مانند آمیزش از عقب, زن موظف به آن نیست و اگر در حد متعارف تمکین نکند ناشزه محسوب می شود.[1]


اما در باره ی خوردن منی باید گفت: منی حیوانی[2] که خون جهنده دارد، نجس است.[3]،[4]


از این رو با توجه به این که منی از جمله نجاسات بوده و خوردن نجاسات حرام است، خوردن منی حرام می باشد. لکن ترشحات زن اگر یقین دارد بول یا منی نیست، پاک بوده و خوردن آن نیز از این جهت اشکالی ندارد گرچه ممکن است از جهات دیگر اشکال داشته باشد، مثلا از لحاظ بهداشتی ضرری مترتب بر آن شود[5] یا ترشحات زنانه از خبائث محسوب شود.


مرحوم شیخ انصاری در این باره می فرمایند: خوردن خبائث حرام است، و از آن قبیل است، سرگین و بول حیوان و آب دهان[6] و دماغ و چشم و عرق آنها.[7]


در ذیل توجه شما را به فتاوایی از فقهای معاصر جلب می کنیم:


امام راحل (ره): خوردن سرگین و آب دماغ حرام است و احتیاط واجب آن است که از خوردن چیزهاى خبیث دیگر که طبیعت انسان از آن متنفر است اجتناب کنند ولى اگر پاک باشد و مقدارى از آن به طورى با چیز حلال مخلوط شود که در نظر مردم نابود حساب شود، خوردن آن اشکال ندارد.


(اراکى): خوردن سرگین و بول حیوان و آب دماغ و چیزهاى خبیث دیگر که طبیعت انسان از آن متنفّر است حرام مى‏باشد ..


(گلپایگانى): خوردن خبائث یعنى چیزهایى که طبیعت انسان از آن متنفّر است، حرام مى‏باشد ..


(نورى): خوردن سرگین و آب دماغ و بطور کلّى چیزهاى خبیث که طبیعت انسان از آن‏ متنفر است حرام است.


(بهجت): هر چه در نظر مردم جزء چیزهاى خبیث باشد و متعارف مردم از آنها متنفّر باشند، خوردن آنها حرام است‏.[8]


(خوئى)، (تبریزى): خوردن بول شتر حلال است و اجتناب از بول سایر حیوانات حلال گو شت و همچنین سایر چیزهایى که طبع از آنها متنفّر است، أحوط و أولى است.


(سیستانى): آشامیدن بول حیوانات حرام گوشت حرام است و همچنین بول حیوانات حلال گوشت حتَّى شتر بنا بر احتیاط لازم؛ ولى خوردن بول شتر و گاو و گوسفند اگر براى معالجه باشد، اشکال ندارد.


(مکارم): خوردن اشیاء خبیث و پلید که طبع انسان از آن تنفّر دارد (مانند فضله حیوانات و آب بینى و امثال آن) حرام است، هر چند پاک باشد.


(صافى): خوردن بول شتر حلال است ولى از بول سایر حیوانات حلال گوشت و چیزهایى که طبیعت انسان از آن متنفر است بنا بر احتیاط اجتناب شود.


(زنجانى): بنا بر احتیاط مستحبّ از خوردن چیزهایى همچون آب بینى که طبیعت انسان از آنها متنفر است اجتناب کنند. آشامیدن بول حیوانات حرام گوشت، حرام است، همچنین بول حیوانات حلال گوشت حتى شتر ولى خوردن بول شتر و گاو و گوسفند اگر براى معالجه باشد اشکال ندارد[9].
 

---