لطفا صبرکنید
17849
- اشتراک گذاری
لغت دانان واژۀ (صَلّ) را به معنای درود گرفته اند؛[1] لذا وقتی بر شخص یا اشخاصی صلوات می فرستیم، به این معنا است که برای آنان درود و رحمت را خواستاریم.
صلوات رایج، صلواتی است که بر پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) فرستاده می شود؛ صلوات بر پیامبر بر اساس دستوری است که در قرآن آمده است: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَئکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلىَ النَّبىِِّ یَأَیهُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَیْهِ وَ سَلِّمُواْ تَسْلِیمًا».[2] و صلوات بر آل محمد نیز براساس منابع روایی است.[3]
بر اساس آیه 43 سوره احزاب، خدا و فرشتگان بر مؤمنان سلام میفرستند و در جای دیگری از قرآن به پیامبر نیز خطاب شده است که بر نیکوکاران صلوات بفرستد: «خُذْ مِنْ أَمْوَالهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکِّیهِم بهِا وَ صَلِّ عَلَیْهِم».[4] در روایات نیز صلوات بر غیر پیامبر وجود دارد؛ از جمله صلواتی که پیامبر بر دیگران فرستاده است: «زمانی که ابو اوفی زکات خود را پرداخت کرد، پیامبر فرمود: اللَّهُمَّ صَلِ عَلَى آلِ أَبِی أَوْفَى.[5] در دعای ام داوود نیز بر بسیاری از انبیا و پیروان آنها صلوات فرستاده شده است.[6] موارد دیگری نیز وجود دارد که صلوات بر غیر پیامبر و اهل بیت (ع) فرستاده شده که تعدادی از آنها را ذکر می کنیم:
«اللَّهُمَ صَلِ عَلَى الْعَبَّاسِ عَمِّ نَبِیِّک»؛[7] «اللّهم، صلّ على الأئمّة من ولده و القوّامین بأمرک من بعده المطهّرین الذین ارتضیتهم أنصارا لدینک»؛[8] و ... .
از این آیات و روایات به دست می آید که صلوات بر غیر پیامبر اسلام نیز جایز است. البته توجه به این نکته ضروری است که امروزه صلوات بر پیغمبر و اهل بیت او نماد و شعاری برای مسلمانان شده و نباید صلوات های دیگر در کنار این صلوات قرار گیرند و شعار مسلمانان کم رنگ شود.
[1]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 14، ص 465، دار صادر، چاپ سوم، بیروت، سال 1414 ق.
[2]. احزاب، 56.
[3]. ر.ک: 482؛ «صلوات صحیح و کامل»
[4]. توبه، 103.
[5]. ابن أبی جمهور، محمد بن زین الدین، عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ج 2، ص 40، دار سید الشهداء للنشر، قم، چاپ اول، 1405 ق.
[6]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج 11، ص 59، دار إحیاء التراث العربی - بیروت، چاپ دوم، 1403 ق.
[7]. حسن بن على علیه السلام، امام یازدهم، التفسیر المنسوب إلى الإمام الحسن العسکری علیه السلام، ص 21، مدرسة الإمام المهدی عجل الله تعالى فرجه الشریف، ایران- قم، چاپ اول، 1409 ق.
[8]. ابن عقده کوفى، احمد بن محمد، فضائل أمیر المؤمنین علیه السلام، ص 142، دلیل ما، قم، چاپ اول، 1424 ق.