از نظر اسلام اصل در همه اشیاء طهارت و پاکی است از جمله کف و محیط دستشویی و توالت مگر این که نجاست آنها ثابت شود و اگر انسان، شک کند که چیز پاکی نجس شده یا نه، پاک است و جست و جو و وارسی لازم نیست.

بنابر این کسانی که وارد دستشویی می شوند تا زمانی که یقین به نجاست کف دستشویی پیدا نکردند یا یقین به نجاست پیدا کردند ولی کف دستشویی طورى تر نبود که نجاست آن به کف پا، کفش، دمپایی و ... سرایت کند، کف پا، کفش، دمپایی و ... پاک است.

بلی اگر یقین کنم که دمپایی یا کف پا در دستشویی یا هر جای دیگر در اثر تماس با نجاست نجس شده است، با راه رفتن روی موزاییک یا کاشی یا فرش، پاک نمی شود بلکه در صورتی که یکی از آن دو یا هر دو به نحوی تری و رطوبت داشته باشند که به دیگری سرایت کند آن جا هم نجس می شود. [1] ، [2]