اگرچه نفخ روح بار اوّل در حضرت آدم(ع) بود، اما آیاتی از قرآن به صراحت می‌فرماید این نفخ روح در تمام نسل آدم جریان دارد؛ مانند این آیات شریفه:
1. «همان کسى که همه چیز را نیکو آفرید، و آفرینش انسان را از گل آغاز کرد. سپس [تداوم‏] نسل او را از چکیده آبى حقیر مقرّر کرد. آن‏‌گاه [ساختار] او را تنظیم کرد، و از روح خویش در او دمید، و براى شما شنوایى و چشم‏‌ها و دل‌‏ها قرار داد، [ولى‏] اندکى سپاس مى‌‏گزارید».[1]
2. «همانا انسان را از عصاره‌‏اى از گل آفریدیم. سپس او را به صورت نطفه‌‏اى در جایگاهى استوار قرار دادیم. آن‌‏گاه نطفه را لخته خونى کردیم، و لخته خون را به پاره گوشتى مبدل نمودیم، پس آن‌را استخوان‌‏ها کردیم، آن‌‏گاه به استخوان‌‏ها گوشتى پوشاندیم، سپس آن‌را آفرینشى دیگر دادیم [و در آن روح دمیدیم‏]».[2]
البته با این توضیح که بر اساس روایت امام باقر(ع) مقصود از «آفرینش دیگر» همان نفخ روح است.[3]

---