تراوش بوی خوش از انسان، چیزی است که مورد تأیید و تأکید عقل و شرع قرار گرفته است. در روایات اسلامی پیرامون عطر، تأکیدات فراوانی وجود دارد:
پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «هدیه را بپذیرید و بهترین هدیه‏ها عطر است که از همه سبک‌بارتر و خوش‌بوتر است».[1]
امام علی(ع) فرمود: «مشک، عطر نیکویى است، حمل و نقلش آسان و بوى آن خوش است‏».[2]
امام صادق(ع) فرمود: «دو رکعت نماز کسى که (به هنگام نماز) خود را معطّر می‌کند از هفتاد رکعت نماز کسى که عطر نمی‌زند، برتر است».[3] «حضرت زین العابدین مُشک‌دانى داشت از قلع که در آن‏ مشک نهاده بود و وقت لباس پوشیدن و بیرون رفتن از آن مشک به خود می‌مالید».[4] 
امام رضا(ع) فرمود: «براى مرد سزاوار نیست که بوى خوش را در هر روز از خود دور کند و اگر هر روز نتوانست یک روز در میان و اگر باز هم نتوانست در هر هفته عطر بزند و آن‌را ترک نکند».[5] در روایتی نیز امام رضا(ع) استفاده از عطر را یکی از سه خصلت انبیاء بیان کرده است.[6]
علاوه بر این سفارشاتی که به استفاده از عطر شده است، سیره عملی پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) نیز در استعمال بسیار از عطر بوده است که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
پیامبر اسلام(ص) با مُشک خود را خوش‌بو می‌کرد، به‌ گونه‌ای که مشک بر فرق سر حضرت برق می‏زد و به چیزهاى بی‌رنگ که مناسب مردان است مثل مشک و عنبر خود را معطر مى‏فرمود و خود را با عود قمارى (نوعى از عود) خوش‌بو مى‏نمود و در شب تاریک پیش از آن‌که دیده شود از بوى خوشش شناخته می‌شد چنان که رهگذر می‌گفت، این فرد پیامبر است.[7]
امام حسین(ع) وقتى روزه داشت عطر می‌زد و می‌فرمود: تحفه روزه‌دار، عطر است.[8] 
امام حسین(ع) فرمود: «هنگامی که علی(ع)، مهریه فاطمه(س) را که چهار صد و هشتاد درهم بود آورد، پیامبر فرمان دادند دو سوم آن به مصرف خرید بوى خوش و عطر برسد و یک سوم آن‌را جامه بخرند و ...».[9] مکانی که امام صادق(ع) در آن سجده می‌کرد، به وسیله بوی خوشی که از آن‌جا تراوش می‌کرد، معلوم بود.[10]
با توجه به این روایات و روایات دیگر می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت:
1. عطر و استفاده از آن به این جهت نیکو و خوب شمرده می‌شود که از آن بوی خوب و خوش تراوش می‌کند و طبیعتاً هدف از استعمال عطر، چنین نتیجه‌ای است. بنابر این، هر نوع عطری که دارای بوی خوب باشد می‌تواند در بر گیرنده حکم استحباب شود و مواردی که در روایات ذکر شد به مانند مشک، ریحان و ... تنها جنبه مثالی برای این حکم دارند.
2. در برخی از روایات مکان‌هایی برای استفاده از عطر ذکر شده است، همان‌طور که امام صادق(ع) می‌فرماید: «حجامت بدن را تن‌درست و عقل را نیرومند می‌کند، عطر زدن به شارب از اخلاق پیامبر بود...».[11]
«در ابتدا عطر را در محل سجده استفاده کن و سپس آن‌را به سائر نقاط بدن بزن».[12]
این روایات؛ اگر چه بیان صریحی در موضع استفاده عطر دارند، اما به جهت علتی که بیان شد؛ و آن تراوش بوی خوش از انسان است، می‌توان بیان داشت که در هر موضعی از بدن و یا لباس که عطر مورد استفاده قرار گیرد، حکم استحباب شامل آن می‌شود، هر چند اولویت دادن مواضعی که در روایت گفته شده، بهتر است.

---