به این پرسش در دو بخش زیر پاسخ داده می‌شود.
1. مشرکان مکه، همان‌طور که از عنوان «شرک» معلوم است، منکر خداوند نبودند، بلکه خدا را به عنوان آفریننده آسمان و زمین و نازل کننده باران می‌پذیرفتند و حج انجام می‌دادند با این حال، در مقام پرستش برای خداوند شریک قائل می‌شدند و بت‌ها را شریک خداوند قرار می‌دادند. قرآن می‌فرماید: «آنها غیر از خدا، چیزهایى را می‌پرستند که نه به آنان زیان می‌رساند، و نه سودى می‌بخشد؛ و می‌گویند: اینها شفیعان ما نزد خدا هستند! بگو: آیا خدا را به چیزى خبر می‌دهید که در آسمان‌ها و زمین سراغ ندارد؟! منزّه است او، و برتر است از آن همتایانى که قرار می‌دهند!».[1]
نقل شده آیه شریفه «وَ ما یُؤْمِنُ أَکْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُمْ مُشْرِکُونَ»،[2] درباره مشرکان عرب نازل شده که وقتى از آنها می‌پرسیدند: آفریننده آسمان‌ها و زمین کیست؟ و چه کسى است که باران را از آسمان نازل می‌کند؟ در پاسخ می‌گفتند: «اللَّه»، ولى با این حال شرک می‌ورزیدند و در وقت گفتن تلبیه در حج خود می‌گفتند: «لبیک لا شریک لک الا شریکاً هو لک تملکه و ما ملک».[3]
ابن عباس می‌گوید: پیامبر اسلام، ابوبکر را فرستاد تا کلمات برائت را ندا دهد آن‌گاه على را به دنبال او فرستاد تا نامه پیامبر را به او دهد، در آن هنگام که ابوبکر در راه بود صداى شتر پیامبر را از دور شنید و با نگرانى بیرون شد و گمان کرد که پیامبر است، ولى او على بود که نامه پیامبر خدا را به او داد و در آن ابوبکر مأموریت یافته بود که در موسم حج باشد و على مأموریت یافته بود این کلمات را ندا دهد، پس رفتند و حج بجاى آوردند و على در ایّام تشریق بپا خاست و ندا در داد که خدا و رسول او از هر مشرکى بیزار است، چهار ماه در زمین بگردید و پس از این سال هیچ مشرکى حج نکند و هیچ‌کس در بیت عریان طواف نکند.[4]
از این سخن روشن می‌شود که مشرکان نیز حج بجا می‌آوردند که البته حج آنان با خرافاتی آمیخته شده بود که یکی از آن خرافات‌ها عریان طواف کردن در برخی از حالات بود.
همچنین در میان عرب رسم بود که در ماه‌های حرام، حج تغییر می‌کرد. مجاهد در این‌باره می‌گوید: مشرکان هر ماهی حج بجا می‌آوردند، دو سال در محرّم حج و دو سال در صفر، ... آن‌گاه پیامبر(ص) در سال دیگر حج انجام داد و در خطبه اموری را گفت که تا به حال باقی است ... و گفت: سال دوازده ماه باشد چهار ماه از آن ماه‌هاى حرام باشد سه ماه به دنبال یکدیگر: ذی القعده، ذی الحجّه و محرّم، و یک ماه جدا: رجب میان جمادى و شعبان. و قصد پیامبر(ص) از این سخن آن بود که باطل بکند آنچه عرب انجام می‌دادند از نسئ؛ یعنى تأخیر کردن حرمت ماه به ماهى دیگر.[5]
بنابر این، مشرکان شبه جزیره عربستان، برخی سنت‌های ابراهیمی از جمله حج را به صورت ناقص و تحریف شده حتی در برخی از اوقات همراه مسلمانان[6] انجام می‌دادند.
2. اگر افرادی مانند ادیسون جاهل قاصر بودند، احتمال سعادتمند شدن آنها وجود دارد. در این‌باره نمایه «عدل الاهی و عدم آشنایی انسان ها با تشیع»، سؤال 3574 را مطالعه کنید. اما اگر مشرک معاند باشند، پاداش خدماتشان در همین دنیا به آنان داده خواهد شد. پاداشی مانند نام نیک. خداوند در قرآن می‌فرماید: «آن‌کس که (تنها) زندگى زودگذر (دنیا) را می‌طلبد، آن مقدار از آن‌را که بخواهیم- و به هر کس اراده کنیم- می‌دهیم سپس دوزخ را براى او قرار خواهیم داد، که در آتش سوزانش می‌سوزد در حالى که نکوهیده و رانده (درگاه خدا) است».[7]

---