یکی از منابع این روایت، کتابی از قطب راوندی در قرن ششم است:
«وَ قَالَ النَّبِیُّ (ص)‏ مَنْ سَرَّهُ أَنْ یُمَدَّ لَهُ فِی عُمُرِهِ وَ یُبْسَطَ فِی رِزْقِهِ فَلْیَصِلْ‏ أَبَوَیْهِ‏ فَإِنَّ صِلَتَهُمَا طَاعَةُ اللَّهِ وَ لْیَصِلْ ذَا رَحِمِهِ وَ قَالَ بِرُّ الْوَالِدَیْنِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ یُهَوِّنَانِ الْحِسَابَ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ الَّذِینَ‏ یَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ یَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ‏ ثُمَّ قَالَ ص صِلُوا أَرْحَامَکُمْ وَ لَوْ بِسَلَام‏»؛[1]
کسى که دلش مى‏‌خواهد عمرش طولانى شود و روزى‌‏اش فراخ و گسترده گردد، باید به پدر و مادرش نیکى کند؛ چون رسیدگى به آنان! طاعت حق محسوب مى‌‏گردد. صله رحم انجام دهید. نیکی به پدر و مادر و صله رحم حساب را( در روز رستاخیز) آسان می‌‌‌گرداند. پس این آیه را تلاوت فرمود: «و آنان که صله کنند آنچه را خدا فرمان به صله آن داده و بترسند از پروردگارشان و نگرانند از بد حسابى». سپس فرمود: صله رحم کنید اگر چه با سلامى باشد.

---