اگر منظور از نظام هستی، بخشی از این نظام هستی است که الآن بالفعل موجود است؛ در این صورت می‌توان پذیرفت که نظام هستی اکمل نیست؛ زیرا کمال برخی از موجودات به تدریج به دست می‌آید. بنابراین، صورت فعلی آنها اکمل نیست. به عبارت دیگر، برخی از موجودات باید به سمت کمال حرکت کنند و در صورتی که اکمل باشد، حرکت به سوی کمال معنا نخواهد داشت. اما مقصود از نظام هستی مجموعه‌ی نظام با تمام قابلیت و فعلیت‌ها و اعم از موجود در این زمان یا زمان‌‌های آینده باشد، در این صورت نظام هستی همان‌گونه که احسن است، اکمل نیز هست.