بعد از پایان دروس سطح در حوزه های علمیه، درس خارج شروع می شود. منظور از درس خارج در حوزه های علمیه، درس هایی است که کتاب معین و مشخصی تدریس نمی شود، بلکه اساتید دروس خارج که معمولاً مراجع و مجتهدین هستند، یکی از متون فقهی و کتاب های علمای گذشته را به عنوان متن قرار می دهند و در هر مسئله از مسائل فقهی به صورت مستدل با توجه به ادله اربعه (قرآن، حدیث، عقل و اجماع) به بحث و برسی اقوال می پردازند و پس از بررسی همه جانبه اطراف مسئله در پایان نظر خود را در آن موضوع اعلام می کنند. این شیوه از تدریس اولاً: برای تبیین مسائل فقهی است. ثانیاً: برای پرورش روحانیون جهت آشنایی به نحوه ورود و خروج در مسائل و چگونگی تتبع در مسائل فقهی است. تدریس "فقه" معمولاً زمان نسبتاً زیادی را به خود اختصاص می دهد؛ چون با توجه به این که بیش از چهل عنوان موضوعات اصلی فقهی مطرح می شود، یک فقیه باید عمرش را در این راه بگذارد تا بتواند این موضوعات را تبیین و بررسی و تدریس کند.

برای آشنایی با دروس حوزه می توانید به نمایه: تحصیل دروس خارج در حوزه های علمیه، سؤال 2227 (سایت: 2865) مراجعه کنید.