خداوند در آیات متعدد از کتاب آسمانی خود، اعلام می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند همانند قرآن بیاورد؛ زیرا سوره‌های این کتاب، از جانب کسی نازل شد که در حد اعلای علم و قدرت قرار دارد. خدای متعال در یکی از آیات چنین می‌فرماید: «بگو: اگر انس و جنّ با هم جمع شوند تا چیزی مانند این قرآن بیاورند، مانند آن‌را نخواهند آورد، هر چند یاور و پشتیبان یکدیگر باشند».[1] کسانی که در این آیه دعوت به تحدّی شده‌اند، منحصر به زبان و منطقه خاصی نشده‌اند، بلکه همه مردم از هر قشر و هر فرهنگ، بلکه حتی جنّیان نیز دعوت به این مهم شده‌اند.[2]
بنابراین، نمی‌توان دائره تحدّی قرآن را محدود به زبان عربی کرد، بلکه باید گفت؛ هیچ فردی و با هیچ زبانی نمی‌تواند مجموعه‌ای را گردآوری کند که هم جذابیت و انسجام قرآن را داشته و هم مملو از معنویات و اخلاقیات و... باشد. هر چند این آیه ظهور در این دارد که این تحدّی شامل همه خصوصیات قرآن، همه صفات کمالى که قرآن از نظر لفظ و معنا دارد، می‌شود،[3] اما این مسئله‌ بدین معنا نیست که این کار لازم است در همه جوانب همانند قرآن باشد؛ حتی در لغت و یا برخی از مفاهیم خاص آن، مانند مسائل توحیدی.
به عبارت روشن‌تر، اگر فردی متنی فارسی و شیوا را آورده، اما مفاهیم عقیدتی، تاریخی، اخلاقی موجود در آن به جذابیت قرآن نباشد، نمی‌تواند ادعا کند که مشابه قرآن را آورده و یا اگر مفاهیم دینی را با تقلید از همان اسلوب قرآن و تنها با تفاوت‌هایی در عبارات بیاورد، باز هم مشابه قرآن نیست، بلکه تقلیدی از قرآن است.

---