قرآن کریم در ارتباط با بزرگ‌نمایی یا غلوّ در مورد آنچه به خود مربوط است، همچنین در موضوع کوچک نشان دادن اعمال و کارهای دیگران از سوی گروهی تنگ‌نظر چنین می‌فرماید:
۱. نهی از بزرگ‌نمایی: «قُلْ‏ یا أَهْلَ‏ الْکِتابِ‏ لا تَغْلُوا فِی‏ دِینِکُمْ‏ غَیْرَ الْحَقِ‏»؛[1] بگو: «اى اهل کتاب! در دین خود، غلوّ (و زیاده‌روى) نکنید! و غیر از حق نگویید!
این آیه در ارتباط با مشرکانی است که در مورد حضرت عیسی(ع) غلوّ و زیاده‌روی کردند؛ در این آیه به پیامبر(ص) دستور می‌دهد که به دنبال روشن شدن اشتباه اهل کتاب در زمینه غلو درباره پیامبران الهى با استدلالات روشن از آنها دعوت کند که از این راه رسماً باز گردند.[2]
2. نهی از کوچک‌نمایی: «الَّذینَ یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعینَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ فِی الصَّدَقاتِ وَ الَّذینَ لا یَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیم»؛‏[3] آنان‌که در رابطه با صدقات از مؤمنانی ‏که [افزون بر صدقه واجبشان از روى رضا و رغبت‏] صدقه [مستحبى‏] می‌پردازند، عیب‌جویى می‌کنند، و کسانى که جز به ‏اندازه قدرتشان [مال دیگری برای انفاق‏] نمی‌یابند را مسخره ‏می‌کنند؛ خدا هم‏ آنان را به سخره خواهد گرفت (کیفر مسخره ‏آنان را خواهد داد) و براى آنان عذابی ‏دردناک خواهد بود.

---