در موارد زیر نمازگزار نباید به شک خود اعتنا کند و نماز وی صحیح است:
1. شک بعد از محل؛ مثل این‌که در سجده، شک در صحت رکوع پیدا کند.
2. شک بعد از سلام نماز؛
3. شک بعد از گذشتن وقت نماز؛
4. شک کثیرالشک؛ یعنی کسی که زیاد شک می‌کند.
5. شک امام و ماموم؛ مثلاً اگر در تعداد رکعات نماز برای مأموم شک ایجاد شد، به آن اعتنا نکرده و به آنچه امام انجام می‌دهد عمل کند.
6. شک در نمازهای مستحبی.
پس اگر بعد از نماز عصر، شک در صحت نماز ظهر پیدا ‌شود، نباید به شک خود اعتنا کرد و نماز ظهر و عصر صحیح است.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
نباید به شک اعتنا کرد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اگر بعد از سلام نماز شک کند که نمازش صحیح بوده یا نه، مثلاً شک کند رکوع کرده یا نه، یا بعد از سلام نماز چهار رکعتی شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت، به شک خود اعتنا نکند، ولی اگر هر دو طرف شک او باطل باشد، مثلاً بعد از سلام نماز چهار رکعتی شک کند که سه رکعت خوانده یا پنج رکعت، نمازش باطل است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
به شک مذکور اعتناء نشود.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
در چند مورد نباید به شک اعتنا کرد و نماز صحیح می‌باشد:
1. شک بعد از محل
2. شک بعد از سلام
3. شک بعد از گذشتن وقت نماز
4. شک کثیرالشک یعنی کسی که زیاد شک می‌کند.
5.  شک امام و ماموم
6. شک در نمازهای مستحبی.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
در فرض سؤال که شک در صحت عمل است بعد از آن اعاده لازم نیست.

---