مغالطه، نوعی استدلال است که یا از لحاظ ماده، یا از لحاظ صورت در آن خلل وجود دارد که معمولاً منجر به نتیجه خلاف واقع می‌گردد. اگر چنین کاری از روی جدیت و عمد باشد، به دلیل این‌که منجر به باطل جلوه دادن حق و یا حق جلوه دادن باطل می‌شود، حرام است.
اگر منظور از مغلطه، همان توریه باشد، این عمل نیز به دلیل این‌که منجر به گفتن سخن خلاف واقع می‌شود، دروغ محسوب شده و جایز نیست، مگر در مواردی که دروغ گفتن در آن جایز باشد.[1]
مغالطه در موردی دیگر نیز جایز است که قصد جدّی وجود نداشته باشد، بلکه برای مسلط شدن بر شیوه گفتگوهای علمی و به صورت آزمایشی و برای سنجیدن طرف مقابل در شناسایی مغالطات، این کار انجام شود.

---