وظیفۀ هر زن مسلمانی است که وقتی کسی به خواستگاری او می‌آید، درباره‌اش تحقیق کند تا فرد مورد نظر و علاقۀ(از هر جهت) خود را پیدا کند، و اگر برای تحقیق از همسر آیندۀ خود، از دیگران چیزی را پرسید همه وظیفه دارند اگر مسائلی هست، به او بگویند. اما اگر او چیزی نپرسید، دیگران وظیفه ندارند چیزهایی را که می‌دانند، به او بگویند.[1]

پاسخ مراجع عظام تقلید به شرح زیر است:

پاسخ حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی):

اطلاع دادن به زن لازم نیست و آزمایش مذکور فى نفسه شرعاً لزومى ندارد.

پاسخ دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله العالی):

احتیاط آن است که با آزمایش‌های مذکور از سلامت خود اطمینان حاصل کند در این صورت لازم نیست از گذشتۀ خود چیزی به همسر آینده‌­اش بگوید.

پاسخ دفتر حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی (ره):

این کارها لازم نیست. نه لازم است به زن بگوید نه این آزمایش‌ها را انجام دهد.

پاسخ دفتر حضرت آیت الله العظمی بجهت (مدظله العالی):

تا ممکن است سعی کند که خود مرد اقدام به آزمایش کند – اگر امر او مشکوک است- و اگر ممکن نیست اطلاع دادن به زن مانعی ندارد که احتمال را ذکر کند نه این‌که عیب را قطعی ذکر کند با این‌که قطعی نیست.[2]

[1]. « ازدواج و استخاره»، 414؛ «شرایط ازدواج و مشورت»، 1733؛ «جایگاه و اهمیت مشورت در اسلام»، 48582.

[2]. جامع المسائل، ج 2، ص 468.