در برخی کتاب‌های نگاشته شده در عصر معاصر، اعلام شده که مشهور است «روزی امام علی(ع) در کنار رودخانه فرات نشسته بود و به دست ایشان چوبی بود و با آن به آب زد و فرمود: اگر می‌خواستم برای شما از این آب نور و آتش(گرما) تولید می‌کردم».[1]

این کتاب، مستند و منبعی برای این سخن منتسب به امیرالمؤمنین(ع) اعلام نکرده است و با جست‌وجویی که در منابع قابل استناد داشتیم نیز آن‌را نیافتیم. [2] به هر حال محتوای این روایت با واقعیات دنیای مادی منافاتی نداشته[3] و امروزه به روش‌های متعددی از آب می‌توان برای تولید برق و نور و حرارت کمک گرفت:

1. با مهار آب در پشت سدها و استفاده از آن برای حرکت دادن توربین‌های مخصوص،

2. با تبدیل آب به بخار برای حرکت توربین‌های مخصوص،

3. کمک گرفتن از جزر و مد دریا و حرکت توربین‌ها مخصوص،

[1]. باقر شریف قرشى، موسوعة الإمام أمیر المؤمنین على بن أبى طالب ع‏، ج 7، ص 36، بی‌جا، مؤسسة الکوثر، چاپ اول، 1423ق‏. «عنه(ع) - حیث کان جالساً على نهر الفرات و بیده قضیب، فضرب به على صفحة الماء و قال: لو شئت لجعلت لکم من الماء نوراً و ناراً».

[2]. در صورت یافتن منبعی قابل استناد، این پاسخ ویرایش خواهد شد.

[3]. «ماده ی اوّلیه جهان»، 272؛ «آفرینش حیوان»، 39797؛ «دعا و تأثیر آن بر آب»، 2002؛ «قرآن و علوم جدید»، 1914.