اظهار نظر در مورد هر متن علمی، توقف بر آگاهی به زبان و اصطلاحات آن علم دارد؛ زیرا هر علمی می‌تواند برای مفاهیم و محتوای خود کلمات و واژه‌هایی را وضع کند و معانی خاصی را برای آنها در نظر بگیرد؛ از این جهت نمی‌توان اصطلاحاتی علمی را به معانی محاوره‌ای تفسیر کرد.
بنابراین معنای این جمله که «فان الحقّ غیور على عبده أن یعتقد أنّه یلتذ بغیره»، این است که منشأ و خالق همه‌ی لذت‌ها خداوند است؛ زیرا در جهان هستی قدرت و نیرویی جز قدرت و نیروی خدا نیست؛[1] همه‌ی عالم مظهر و تجلی خداوند است.[2] شاهدش جمله بعدی است که به تفسیر عرفانی و معنوی غسل کردن پرداخته است که چون در حال لذت جنسی شخص فکر می‌کند منشأ اصلی و مستقل لذت، زن یا شوهر است؛ غسل کردن به معنای شست‌وشوی ذهن از این افکار باطل است و رسیدن به طهارت است که خداوند را منشأ همه‌ی خیرات بداند.
از این‌رو، این جمله را این‌گونه معنا کردن که نعوذ بالله «هنگامی که مرد با زنش جماع می‌کند در واقع با خدا جماع می‌کند» یا از روی بی‌اطلاعی از مفاهیم و اصطلاحات عرفانی است، یا از سر غرض ورزی و به قصد تخریب یک شخصیت است.

---