حدیث ثقلین که به صورت متواتر در کتاب‌های اهل‌سنت و شیعه نقل شده است؛ یکی از دلائلی است که برای اثبات زنده بودن امام زمان(ع) مورد استناد قرار می‌گیرد.

استدلال به این روایت را این‌گونه مطرح کرده‌اند:

پیامبر(ص) در بخشی از این حدیث فرمود: «لَنْ یَفْتَرِقَا»؛ این دو (قرآن و عترت) هرگز از هم جدا نمی‌شوند و طبیعتاً معنایش آن خواهد بود که تا هر زمانی که قرآن وجود دارد، باید امام زنده‌ای از عترت پیامبر(ص) نیز وجود داشته باشد تا آن دو از هم جدا نباشند.[1]

[1]. «الفاظ حدیث ثقلین در منابع اهل سنت و شیعه»، 17344؛ «چرایی اهمیت حدیث ثقلین»، 34175؛ «معنای «عترت» در حدیث ثقلین»، 34140؛ «صحیح بخاری و حدیث ثقلین»، 6921؛ «فرق حدیث جابر و حدیث ثقلین )»، 29945؛ «معیار درستی و حقانیت یک سخن»، 103983.