دعای «عدیله»، دعایی است که در ضمن آن، یک دوره از عقاید بیان شده است.[1] در بخشی از این دعا صفت «کارهٌ» به عنوان یکی از اوصاف خدا بیان شده است: «سَمِیعٌ بَصِیرٌ، مُرِیدٌ کارِهٌ، مدرکٌ، صمدیٌّ یستحقُّ هذهِ الصّفاتِ...»؛ معنای کلمه «کاره» در این‌جا آن است که خداوند می‌تواند کاری را ناپسند و یا غیر حکیمانه به شمار آورده و از انجام آن خوشنود نباشد:[2]

1. «وَ لَوْ أَرادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَ لکنْ کرِهَ اللَّهُ انْبِعاثَهُمْ ...»؛[3] اگر آنها (راست می‌گفتند و) می‌خواستند (به سوى میدان جهاد) خارج شوند وسیله‏اى براى آن فراهم می‌ساختند، ولى خدا از حرکت آنها کراهت داشت‏ ...».

2. «وَ اللَّهُ‏ یریدُ أَنْ‏ یتُوبَ عَلَیکمْ وَ یریدُ الَّذینَ یتَّبِعُونَ الشَّهَواتِ أَنْ تَمیلُوا مَیلاً عَظیما»؛ «یرِیدُ اللَّهُ أَنْ یخَفِّفَ عَنْکم‏...»؛[4] و خدا مى‏خواهد با رحمت و لطفش به شما توجه کند؛ و آنان که از شهوات پیروى مى‏کنند مى‏خواهند شما [در روابط جنسى از حدود و مقرّرات حق‏] به انحراف بزرگى دچار شوید»« و خدا مى‏خواهد شما را ببخشد (و از آلودگى پاک نماید)...»[5]

3. یرِیدُ اللَّهُ بِکمُ الْیسْرَ وَ لا یرِیدُ بِکمُ الْعُسْرَ...»؛[6] خداوند راحتى شما را مى‏خواهد نه زحمت..».[7]

[1]. «دعای عدیله»، 67358.

[2]. «گرایش انسان به بدى و مشیت الاهى»، 214؛ «اراده خداوند»، 31623؛ «خدا و کارهاى انسان»، 131؛ «اراده خدا در خیر یا ضرر انسان‌ها»، 64469.

[3]. توبه 46.

[4]. نساء 27 – 28.

[5]. ابن شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، متشابه القرآن و مختلفه، با مقدمه: علامه شهرستانی‏، ج 1، ص 64، قم، بیدار، چاپ اول، 1410ق.

[6]. بقره 185.

[7]. متشابه القرآن و مختلفه، ج ‏1، ص 64.