همان‌گونه که می‌دانید، قرآن کتابی است که حکم قانون اساسی را دارد، و در آن کلیات احکام بیان شده، و جزئیات به عهده مفسران وحی، یعنی پیامبر اسلام(ص) و ائمه(ع) گذاشته است؛ لذا برای تبیین موارد جزئی باید به سراغ روایات پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) رفت. یکی از موارد تبیین و تفسیر قرآن بیان حد و حدودی است که زنان در پوشش آن آزادند؛ یعنی پوشش آن مواضع بر زنان واجب نیست. بنابر این یکی از روایاتی که به تبیین بخشی از احکام پوشش زنان در آیه مورد نظر(آیه 31 سوره نور) پرداخته، این روایت است:
«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع‏ فِی قَوْلِهِ: وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها فَهِیَ الثِّیَابُ وَ الْکُحْلُ وَ الْخَاتَمُ- وَ خِضَابُ الْکَفِّ وَ السِّوَارُ، وَ الزِّینَةُ ثَلَاثٌ: زِینَةٌ لِلنَّاسِ وَ زِینَةٌ لِلْمَحْرَمِ‏ وَ زِینَةٌ لِلزَّوْجِ، فَأَمَّا زِینَةُ النَّاسِ فَقَدْ ذَکَرْنَاهُ، وَ أَمَّا زِینَةُ الْمَحْرَمِ فَمَوْضِعُ الْقِلَادَةِ فَمَا فَوْقَهَا- وَ الدُّمْلُجُ وَ مَا دُونَهُ وَ الْخَلْخَالُ وَ مَا أَسْفَلَ مِنْهُ- وَ أَمَّا زِینَةٌ لِلزَّوْجِ فَالْجَسَدُ کُلُّه»؛‏[1]
امام باقر(ع) در تبیین حدود زینت‌هایی را که زنان در برابر محرم و نامحرم آزادند، فرمود: منظور از آیه شریفه که فرمود: "زینت خود را جز آن مقدار که نمایان است آشکار ننمایند"، پیراهن، سرمه، انگشتر، حنایی که به کف دست می‌زنند و دست‌بند است. آن‌حضرت زینت را نیز بر سه گونه تقسیم‌بندی نموده است: 1. زینت برای عموم مردم؛ 2. زینت برای محارم؛ 3. زینت برای شوهر. زینت برای عموم مردم همان است که گفته شد؛ یعنی(پیراهن، سرمه، انگشتر، حنایی که به کف دست می‌زنند و دست‌بند)؛ زینتی که لازم نیست بر محارم پوشانده شود، گردن به بالا، بازو به پایین و مچ پا و پایین‌تر از آن است. و اما زینت برای شوهر تمام بدن می‌باشد.
بر اساس این حدیث، مشاهده می‌شود که حدود پوشش و جواز نگاه برای محارم مشخص شده، و مشخص گردید که سهم تمام محارم در جواز نگاه کردن به مواضع زینت زنان یکسان نیست.

---