روایت مجهول، روایتی است که نام تمام، یا برخی از راویان سند آن در منابع رجالی نیامده باشد و اگر هم اشاره‌ای به نامشان شده باشد، به دلیل نامشخص بودن هویتشان، حکم به جهالت و ناشناس بودن آنها شود.[1] به عنوان مثال؛ گفته شده است که عوف بن عبدالله،[2] علی بن سلیمان و بنان بن محمد[3] مجهول‌اند.
با این وجود اگر حدیث ضعیف یا مجهولی از لحاظ محتوا مورد تأیید باشد، می‌توان بدان عمل کرد. اما در مواردی که یک روایت ضعیف یا مجهول با آیه‌ای از قرآن و یا روایتی قوی و مورد پذیرش معارض باشد، از حجیت ساقط خواهد شد.

[1]. سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص 119، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، 1414ق؛ نصیری، علی، حدیث‌شناسی، ج 2، ص 63، قم، سنابل، چاپ اول، 1383ش.

[2]. نجاشی اسدی، ابوالعباس، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص 192، قم، مؤسسه نشر اسلامی، 1416ق.

[3]. کشى، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال (رجال کشی)، ج 1، ص 46 و 191، مؤسسه نشر دانشگاه مشهد، چاپ اول‏، 1409ق.