«فقه الامن»، دانشی است که در آن به کشف و استخراج نظر شرع در محدوده‌های مربوط به امنیت (به‌طور عام) مبادرت می‌شود. در این دانش به دنبال کشف نظر شارع در موضوعات مرتبط با امنیت هستند.[1]
این علم، مانند «فقه الطهاره» یا «فقه الصلاه» در روش استنباط، اشتراکاتی از جمله مراجعه به اَسناد چهارگانه دارد؛ با این وجود، در روش استنباط آن تفاوت‌هایی هم وجود دارد؛ از جمله، بحث مجال عدم تعبد در فقه الامن؛ یعنی در فقه الأمن نمی‌توان نگاه تعبدگونه‌ای - که در ابواب طهارت و صلاة و صوم وجود دارد - را داشت.
البته بیان تمام اشتراکات و فرق‌ها و خصوصیات علمی و روشی در این باب فقهی، احتیاج به مجال بیشتری دارد.
موضوعات مختلفی برای فقه الامن بیان شده است که به برخی از آنها اشاره می‌شود:[2]
1. رابطه بین امنیت و آزادی‌های فردی؛
2. ضوابط و قوانین مشروع امنیتی؛
3. شرعیت تفتیش منازل و بازجویی از افراد برای استقرار امنیت؛
4. صفات مجریان امنیت در اسلام؛
5. رابطه آزادی عقیده و بیان با مقوله امنیت در اجتماع؛
6. حکم شرعی دستگیری و ترور جهت حفظ امنیت؛
با توجه به تعریف و موضوعات قابل بررسی در این محدوده می‌توان آشنایی اجمالی با این علم و موارد قابل بررسی در آن پیدا کرد.
این‌که یک مأمور اطلاعاتی چه نکاتی را باید در نظر بگیرد، یک بحث پردامنه و گسترده است و در زمینه‌های مختلف می‌توان پاسخ‌های متعددی به این سؤال داد. به عنوان مثال؛ مأمور اطلاعاتی در هنگام تجسّس، در هنگام تفتیش، در هنگام جمع‌آوری اطلاعات و... وظایف مختلفی دارد و نکات و دستورات شرعی گوناگونی را باید رعایت کند که در این مختصر نمی‌گنجد. برای آشنایی با برخی از این نوع وظایف، پاسخ 10125 (احادیثی در مورد، حراست، رازداری، نگهبانی، تجسس)، را مطالعه کنید.

---