لطفا صبرکنید
بازدید
15485
15485
آخرین بروزرسانی:
1395/12/13
کد سایت
fa77855
کد بایگانی
85423
نمایه
معنای شقی و سعید
طبقه بندی موضوعی
لغت شناسی
اصطلاحات
سعادت ، خوشبختی|شقاوت ، بدبختی
گروه بندی اصطلاحات
سرفصلهای قرآنی
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
معنای شقی و سعید چیست و سعید مطلق به چه افرادی گفته میشود؟
پرسش
شقی و سعید به چه معنا است؟
پاسخ اجمالی
«سعید» از ماده «سعد» و «سعادت» به معناى فراهم بودن اسباب نعمت، و خیر و نیکی،[1] و «شقى» از ماده «شقاوت» به معناى فراهم بودن اسباب گرفتارى، مجازات و بلا است.[2]
علامه طباطبائی در تبیین سعادت و شقاوت میگوید: سعادت و شقاوت مقابل یکدیگرند؛ سعادت هر چیزى، عبارت است از رسیدن به خیر وجود مناسب با آن؛ تا به وسیلهی آن، کمال خود را دریافته، و در نتیجه لذت ببرد. سعادت در مورد انسان -که موجودى مرکب از روح و بدن است - عبارت است از رسیدن به خیرات جسمانى و روحانى، و متنعم شدن به آن. بنابراین شقاوت انسان عبارت است از نداشتن خیرات جسمانی و روحانی و محرومیت از آن.[3]
بنابر این، افراد سعید در آن جهان همان نیکوکارانى هستند که جایشان در لابلاى انواع نعمتها است، و افراد شقی همان بدکارانى هستند که در دل دوزخ در انواع مجازاتها گرفتارند. به هر حال این شقاوت و آن سعادت چیزى جز نتیجه عقائد، اعمال، کردار، گفتار و نیات انسان در دنیا نیست.[4]
علامه نراقی در بیان سعید میگوید: «سعید مطلق» کسى است که تمام صفات و افعال خود را به گونهای اصلاح و پایدار کند که تغییرات اوضاع و احوال در او اثر نکند و از شعلههاى مصیبتها و گرفتاریها برقى به خرمن صبرش نرسد، و از سیلاب محنتها، رخنهای در بنیان شکرگزاریش ایجاد نشود؛ و خار و خس شبهات را به دامن اعتقادش دسترسی نباشد. بد کردن مردمان با او، وی را از احسان و نیکوکارى باز ندارد. و دشمنى نمودن دیگران با او در دوستى او خلل نرساند.[5]
علامه طباطبائی در تبیین سعادت و شقاوت میگوید: سعادت و شقاوت مقابل یکدیگرند؛ سعادت هر چیزى، عبارت است از رسیدن به خیر وجود مناسب با آن؛ تا به وسیلهی آن، کمال خود را دریافته، و در نتیجه لذت ببرد. سعادت در مورد انسان -که موجودى مرکب از روح و بدن است - عبارت است از رسیدن به خیرات جسمانى و روحانى، و متنعم شدن به آن. بنابراین شقاوت انسان عبارت است از نداشتن خیرات جسمانی و روحانی و محرومیت از آن.[3]
بنابر این، افراد سعید در آن جهان همان نیکوکارانى هستند که جایشان در لابلاى انواع نعمتها است، و افراد شقی همان بدکارانى هستند که در دل دوزخ در انواع مجازاتها گرفتارند. به هر حال این شقاوت و آن سعادت چیزى جز نتیجه عقائد، اعمال، کردار، گفتار و نیات انسان در دنیا نیست.[4]
علامه نراقی در بیان سعید میگوید: «سعید مطلق» کسى است که تمام صفات و افعال خود را به گونهای اصلاح و پایدار کند که تغییرات اوضاع و احوال در او اثر نکند و از شعلههاى مصیبتها و گرفتاریها برقى به خرمن صبرش نرسد، و از سیلاب محنتها، رخنهای در بنیان شکرگزاریش ایجاد نشود؛ و خار و خس شبهات را به دامن اعتقادش دسترسی نباشد. بد کردن مردمان با او، وی را از احسان و نیکوکارى باز ندارد. و دشمنى نمودن دیگران با او در دوستى او خلل نرساند.[5]
[1]. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق، داودی، صفوان عدنان، ص 410، دمشق، بیروت، دارالقلم، الدار الشامیة، چاپ اول، 1412ق؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 9، ص 235، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
[2]. المفردات فی غریب القرآن، ص 460؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 9، ص 235، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
[3]. ر. ک: طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه، موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج 11، ص 22، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1374ش.
[4]. تفسیر نمونه، ج 9، ص 235.
[5]. ر. ک: نراقی، ملا احمد، معراج السعادة، ص 34، قم، هجرت، چاپ پنجم، 1377 ش.
نظرات