در تعابیر فقها، معیاری برای حلیت گوشت آبزیان بیان شده است. آنها فرموده‌اند: آنچه از روایات به دست می‌آید این است که گوشت حیوانات دریایی خورده نمی‌شود، یعنی خوردن آن حرام است[1] مگر آن نوع از ماهی که پولک(فلس) داشته باشد[2] و خرچنگ از چنین ویژگی برخوردار نیست.[3]

علاوه بر این‌که برای حرمت گوشت خرچنگ، دلیل خاصی هم در روایات وجود دارد.

امام موسی بن جعفر(ع) فرمود: خوردن جرّی (نوعی ماهی) و لاک پشت و خرچنگ حرام است.[4]

پس خوردن خرچنگ از نظر اسلام حرام است.[5]

در هر حال پاسخ حضرت آیت الله مهدی هادوی تهرانی (دامت برکاته) نسبت به قسمت دوم و سوم سؤال به شرح زیر می باشد:

2. عمل شما به دلیل جهل به حکم اشکالی ندارد. بعد از این باید از خوردن خرچنگ اجتناب کنید و برای عمل گذشته استغفار نمایید. لینک به سایت استفتائات
3. اگر پزشک به عنوان دارو، خوردن گوشت خرچنگ را تجویز کرده و داروی جایگزینی هم وجود ندارد، خوردن آن در حد تجویر دکتر اشکالی ندارد.

   لینک به سایت استفتائات

[1]. به عبارت دیگر اصل اولی در حرمت و حلیت گوشت‌های حیوانات دریایی بر حرمت است.

[2]. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏2، ص 595، (فاضل) مسأله 2753، منهاج المؤمنین(للمرعشی)، ج ‏2، ص 188، لا یؤکل من حیوان البحر الا سمک له فلس و...، منهاج الصالحین (للخوئی)، ج ‏2 ص344، الفقه على المذاهب الأربعة و مذهب أهل البیت، ج ‏2 ص 20، مبحث ما یمنع أکله و ما یباح أو ما یحل، و ما لا یحل...، ص 13.

[3]. «خوردن غذای حرام»، 1411؛ «حکم خوردن حلزون، میگو، خرچنگ، لابستر»، 13755؛ «حکم خوردن شاه میگوی شبیه خرچنگ»، 7432.

[4]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 24، ص 146، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق.

[5]. نک: جامع المسائل للبهجة، ج 4، ص 385؛ صراط النجاة تبریزی، ج 5، ص 407.