واژه «میته» در لغت، بیشتر در مورد حیوانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که به صورت عادی مرده باشد،[1] پس به حیوانی که مثلا با نیزه یا گلوله کشته شده باشد و یا ذبح آن بدون نام خدا انجام شده باشد، «میته» و «مردار» گفته نمی‌شود.
و آیاتی از قرآن کریم که از واژگان «میته» و «مردار» بهره می‌جویند نیز، به همین معنا دلالت دارند.[2]
ولی همان‌طور که در پرسش بدان اشاره شد، در اصطلاح شرع، گاه به هر حیوان «غیر مذکّی»؛ یعنی هر حیوانی که طبق شرایط شرعی ذبح نشده باشد، «میته» یا «مردار» گفته می‌شود[3] و شاید وجهش آن باشد که به لحاظ شرعی، همه حیواناتی که به غیر ضوابط شرعی – به هر شکلی - می‌میرند، دارای یک حکم هستند و آن هم، حرمت خوردن گوشت آنها است.
البته استعمال واژه «میته» برای هر حیوانی که ذبح شرعی نشده، در برخی روایات نیز مشاهده می‌شود؛ مانند:
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ فِی رَجُلٍ دَخَلَ قَرْیةً فَأَصَابَ بِهَا لَحْماً لَمْ یدْرِ أَ ذَکِی هُوَ أَمْ مَیتٌ؟ فَقَالَ فَاطْرَحْه...».‏[4]

---