علامه مجلسی در بحارالانوار روایتی نقل می کند که در آن آمده: شخصى از علی (ع) درخواست کرد که این سؤال ها را جواب دهد، واجب چیست و واجب تر کدام؟ عجب چیست و عجب‏تر چه؟ دشوار کدام و دشوارتر چیست؟ نزدیک چیست و نزدیکتر کدام؟ هنوز سخنش تمام نشده و زبان در دهان نبرده بود که آن حضرت با این اشعار جوابش را داد.

توب رب الورى واجب علیهم

و ترکهم للذنوب اوجب‏

و الدهر فی صرفه عجیب

و غفلة الناس فیه اعجب‏

و الصبر فی النائبات صعب

لکن فوت الثواب اصعب‏

و کلما یرتجى قریب

و الموت من کل ذاک اقرب‏

توبه نمودن به پیشگاه پروردگار واجب است از آن لازم‏تر ترک‏ گناه است، تغییر روزگار شگفت‏انگیز است از آن عجیب‏تر غفلت مردم است در زندگى از این تغییرات، شکیبائى در ناملایمات و مصیبتها دشوار است اما دشوارتر از آن از دست دادن ثواب آن است، هر چیزى را که امید آمدنش را داشته باشى نزدیک است مرگ از همه آنها نزدیک‏تر است.[1]