همان‌گونه که در جای خود گفتیم،[1] گرچه مؤمنان همواره در مصیبت امام حسین(ع) عزادارند، اما در منابع روایی و حدیثی شیعه، در زمینۀ اقامه عزا و برگزاری سوگواری به غیر از ده روز اول محرم توصیه‌ای وارد نشده، و هیچ سند تاریخی معتبر وجود ندارد که به غیر از دهه‌ی اول محرم، در جامعه اسلامی عزای عمومی اعلام شود؛ از این‌رو دهه‌ای که اخیراً به عنوان دهه‌ی «حی علی العزاء»، و «حی علی البکاء» از سوی برخی محافل به آن پرداخته می‌شود، اگر منظور از آن، همان دهه‌ی اول محرم باشد که مورد سفارش ائمه(ع) است، اما اگر غیر از این باشد؛ یعنی دهه‌ی آخر ذی الحجه به عنوان پیشواز رفتن برای عزای حسینی، ایام عزا اعلام شود، و جامعه در فضای ماتم اندوه قرار گیرد، با توجه به این‌که در دهه‌ی آخر ذی حجه علاوه بر امتداد عید غدیر، مصادف است با مناسبت‌هایی؛ مانند ولادت امام موسای کاظم(ع)، روز مباهله، و... که تقریباً جنبه‌ی شادی دارند؛ لذا می‌توان گفت که ایام عزا اعلام کردن این ایام، بدعتی بوده و هیچ جایگاهی در منابع حدیثی و مقاتل ندارد.

---