در روایتی از امام صادق(ع) در چگونگی ورود مؤمنان به بهشت آمده است: «یَأْتِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ شَیْ‏ءٌ مِثْلُ الْکُبَّةِ فَیَدْفَعُ فِی ظَهْرِ الْمُؤْمِنِ فَیُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ فَیُقَالُ هَذَا الْبِرُّ»؛[1] روز قیامت چیزى مانند کبّه می‌آید و پشت افراد با‌ایمان را هُل می‌دهد تا او را وارد بهشت کند و گفته می‌شود که این احسان است.
برای «کبه» معانی گوناگونی ذکر کرده‌اند، اموری مانند فشار جمعیت و حملات جنگی و ... و این کنایه از آن است که مؤمنان راستین در وارد شدن به بهشت دچار سختی و مشقت نمی‌شوند، بلکه گویی کسی آنها را هل داده و وارد بهشت می‌کند و به آنان گفته می‌شود این نتیجه ایمان به خدا و روز جزا است. و این البته اختصاص به شیعه ندارد، بلکه شامل ایمان آورندگان و پیروان سایر پیامبران نیز می‌شود.
گفتنی است که این روایت از نظر سند «حسن» مانند «صحیح» است.[2]                        
 

---