این گزارش در منابع کهنی، مانند امالی شیخ طوسی[1]، بشارة المصطفی،[2] و مناقب آل أبی طالب (ع)[3] نقل شده است:
«فحام» از «منصوری» از عموی پدرش از امام هادی(ع) و ایشان از پدرانشان از امام باقر(ع) از جابر نقل کرده است: همراه امیر مؤمنان(ع) کنار فرات می‌رفتم، ناگهان موج بزرگی از فرات بیرون آمد و تمام بدن آن‌حضرت را فرا گرفت به گونه‌ای که از من پنهان شد، پس از لحظاتی آن موج برطرف شد و حضرت بدون آن‌که بدنش خیس شده باشد نمایان گشت، از شدت تعجب، دهانم قفل شد و پرسیدم که ماجرا چه بود؟! امام(ع) فرمود: متوجه این رخداد شدی؟! گفتم: بله! فرمود این موج، فرشته نگهبان آب بود که به من سلام کرد و مرا در آغوش گرفت.[4]
این روایت اگرچه در منابع معتبری نقل شده و از این‌جهت قابل استناد است، اما اگر بخواهیم از منظر سندشناسی بدان بنگریم، روایتی «ضعیف» و «مهمل»[5] است؛ زیرا منصوری و عموی پدرش، توثیقی برایشان در کتاب‌های رجال بیان نشده است.[6]

---