در غسل لازم است تمام ظاهر بدن شسته شود و اگر  قسمتی خشک بماند، غسل باطل است (البتّه نباید به وسوسه‌‏هاى شیطانى اعتنا کرد)، ولى شستن جاهایى از بدن که دیده نمی‌شود، -مثلا داخل گوش، بینى و دهان- واجب نیست‏.

جایى را که شک دارد از ظاهر بدن است یا از باطن آن، شستن آن لازم نیست، ولى احتیاط در شستن است‏. اگر سوراخ محل گوشواره و مانند آن به قدرى گشاد باشد که داخل آن دیده شود، باید آن را شست و اگر دیده نشود شستن داخل آن لازم نیست‏. کف پا نیز باید در غسل شسته شود. هم چنین موهاى کوتاهى را که جزو بدن حساب می‌شود، باید بشوید و بنا بر احتیاط، شستن موهاى بلند هم لازم است.[1]