امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و امامان بعدی بعد از رحلت پیامبر اسلام(ص) متولد شدند و بر اساس معیارهای موجود در آن زمان، باید روایت خود از پیامبر(ص) را با ذکر سلسله سند نقل می‌کردند که مورد پذیرش عمومی قرار گیرد.
شیعیان معتقدند که تمام علوم از حضرت پیامبر(ص) به امام علی(ع) منتقل شد و از آن به بعد، هر امامی دانش خود را به امام بعدی منتقل می‌کرد.
در همین راستا بود که امام باقر(ع) در پاسخ به فردی که از حضرتشان پرسید؛ چرا گاهی بدون واسطه و بدون ذکر سلسله سند(مرسل)، احادیثی را از جد بزرگوارتان نقل می‌کنید، فرمودند: هر گاه سند حدیثى را نقل نکردم، سند آن پدرم از پدر بزرگم از پدرش از رسول خدا از جبرئیل از خداوند است.[1]
 با این وجود، گاه شخصیتی مانند امام باقر(ع) برای اینک‌ه از سوی جامعه‌‌ای که از لحاظ فکری با آن‌حضرت چندان همسو نبودند مورد اتهام قرار نگیرد، روایات خود را به یکی از صحابه - مانند جابر - مستند می‌کرد.[2]

---