در مورد توسل به امام حسن مجتبی(ع)؛ در کتاب‌های ادعیه کهن ذکرها و دعاهایی ذکر شده است که البته مشخص نیست همه آنها از امام معصوم(ع) صادر شده باشند. بر این اساس، در برخی از منابع بدون ذکر سند این حرز برای حضرت‌شان(ع) ذکر شده است که می‌توان بدون انتساب به ائمه(ع) و به قصد رجا از آن بهره برد: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِمَکانِک وَ بِمَعَاقِدِ عِزِّک وَ سُکانِ سَمَاوَاتِک وَ أَنْبِیائِک وَ رُسُلِک أَنْ تَسْتَجِیبَ لِی فَقَدْ رَهِقَنِی مِنْ أَمْرِی عُسْرٌ- اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِی مِنْ عُسْرِی یسْرا».[1]

البته در برخی از منابع اشاره شده است که رسول خدا(ص) برای در امان ماندن امام حسن(ع) و امام حسین(ع) از حرزهایی استفاده می‌نمودند. در این صورت شاید بتوان این حرز را نیز به امام(ع) نسبت داد:

1. امام علی(ع) فرمود: رسول خدا(ص) امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را با این حرز در امان قرار داد و آن‌را به اصحاب خود سفارش نمود: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ أُعِیذُ نَفْسِی وَ دِینِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ وُلْدِی وَ خَوَاتِیمَ عَمَلِی وَ مَا رَزَقَنِی رَبِّی وَ خَوَّلَنِی بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ عَظَمَةِ اللَّهِ وَ جَبَرُوتِ اللَّهِ وَ سُلْطَانِ اللَّهِ وَ رَحْمَةِ اللَّهِ وَ رَأْفَةِ اللَّهِ وَ غُفْرَانِ اللَّهِ وَ قُوَّةِ اللَّهِ وَ قُدْرَةِ اللَّهِ وَ بِآلَاءِ اللَّهِ وَ بِصُنْعِ اللَّهِ وَ بِأَرْکانِ اللَّهِ وَ بِجَمْعِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بِرَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ قُدْرَةِ اللَّهِ عَلَی مَا یشَاءُ مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ مِنْ شَرِّ مَا دَبَّ فِی الْأَرْضِ وَ مِنْ شَرِّ ما یخْرُجُ مِنْها وَ مِنْ شَرِّ ما ینْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما یعْرُجُ فِیها وَ مِنْ شَرِّ کلِّ دَابَّةٍ رَبِّی آخِذٌ بِناصِیتِها إِنَّ رَبِّی عَلی‏ صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ- وَ هُوَ عَلی‏ کلِّ شَی‏ءٍ قَدِیرٌ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ‏».[2]
2. امام علی(ع) فرمود: رسول خدا(ص) امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را با این حرز در امان قرار داد: «أُعِیذُکمَا بِکلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّةِ وَ بِأَسْمَائِهِ کلِّهَا عَامَّةً مِنْ شَرِّ کلِّ شَیطَانٍ وَ هَامَّةٍ وَ مِنْ شَرِّ کلِّ عَینٍ لَامَّةٍ».[3]
3. رسول خدا(ص) امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را با این حرز در امان قرار داد: «نَحْنُ الْخُزَّانُ لِدِینِ اللَّهِ وَ نَحْنُ مَصَابِیحُ الْعِلْمِ إِذَا مَضَی مِنَّا عَلَمٌ بَدَا عَلَمٌ لَا یضِلُّ مَنِ اتَّبَعَنَا وَ لَا یهْتَدِی مَنْ أَنْکرَنَا وَ لَا ینْجُو مَنْ أَعَانَ عَلَینَا عَدُوَّنَا وَ لَا یعَانُ مَنْ أَسْلَمَنَا وَ لَا یخْلُو عَنَّا بِطَمَعٍ فِی حُطَامِ الدُّنْیا الزَّائِلَةِ عَنْهُ فَإِنَّهُ مَنْ آثَرَ الدُّنْیا عَلَینَا عَظُمَتْ حَسْرَتُهُ غَداً وَ ذَلِک قَوْلُ اللَّهِ أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یا حَسْرَتی‏ عَلی‏ ما فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ وَ إِنْ کنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِین‏».[4]

[1]. ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات، محقق و مصحح، کرمانی، ابوطالب، محرر، محمد حسن، ص 10 – 11، قم، دار الذخائر، چاپ اول، 1411ق.

[2]. همان، ص 10.

[3]. کوفی، محمد بن محمد اشعث، الجعفریات (الأشعثیات)، ص 248، تهران، مکتبة نینوی الحدیثة، چاپ اول، بی‌تا.

[4]. ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول صلی الله علیه و آله، محقق و مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 121، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1404ق.