روایاتی درباره معنای «لواط» نقل شده است که در ظاهر، با معنای خاص فقهی آن - که حکم حدّ دارد - متفاوت است:

در این زمینه امام علی(ع) می‌فرماید:

«اللِّوَاطُ بَینَ الْفَخِذَینِ وَ الدُّبُرُ هُوَ الْکُفْرُ»؛[1] لواط، بین دو ران است و دخول در مقعد، کفر است.

«اللِّوَاطُ مَا دُونَ الدُّبُرِ وَ الدُّبُرُ هُوَ الْکُفْرُ»؛[2] لواط، تمتع کمتر از دخول است، و [دخول به‏] دُبُر، کفر است.

هم‌چنین حذیفة بن منصور می‌گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: لواط چیست؟ فرمود: «ما بین الفخذین؛ میان دو ران است». آن‌گاه پرسیدم: پس آن‌که دخول می‌کند چیست؟ فرمود: «ذَلِکَ الْکُفْرُ بِمَا أَنْزَلَ اللهُ عَلَی نَبِیه‏؛ چنین کاری کفر ورزیدن به احکام الهی است».[3]

در توضیح روایات یادشده، باید گفت:

1. این دسته از روایات، بیانگر معنای لغوی لواط است که اعم از دخول یا سایر استمتاعات می‌باشد. چنان‌که فقها نیز لواط را همین‌گونه معنا کرده‌اند.[4]

استمتاع و بهره‌گیری جنسی مرد از مرد(بدون انجام دخول)، به دلیل شرعی،[5] موضوع حدّ(اعدام) نیست، بلکه لواطی که موضوع حدّ(اعدام) است و موجب می‌شود لواط کننده با خواهر لواط دهنده حرام ابدی شود، تنها با دخول تحقق می‌یابد،[6] نه با تفخیذ و تمتع از میان دو ران. هر چند این عمل نیز حرام بوده و مجازات تازیانه را دارد.[7] یعنی اگر فردی تا همین مقدار هم پیش رود، نزد خداوند با فرد لواط‌کار تفاوتی ندارد، هرچند احکام فقهی لواط بر او بار نمی‌شود.

2. ظاهر این‌گونه از روایات، بزرگ جلوه دادن این گناه و تأکید بر ترک آن است، و گرنه از نظر فقهی حکم به کفر لواط کننده نمی‌شود و احکامی مانند جدا شدن همسر از او، حرام بودن حیوانی که توسط وی ذبح شده و مانند آن، بر او بار نمی‌شود.
3. «ظاهراً اطلاق لواط بر غیر دخول، مانند استفاده از میان دو ران، یا میان دو کپل، استعمال مجازی است».[8]

[1]. ابن اشعث، محمد بن محمد، الجعفریات (الأشعثیات)، ص 135، تهران، مکتبة النینوی الحدیثة، چاپ اول‏، بی‌تا؛ نوری، حسین بن محمد تقی‏، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ‏18، ص 79، قم، مؤسسة آل البیت(ع)‏، چاپ اول‏، 1408ق.

[2]. کلینی، محمد بن یعقوب‏، کافی، ج ‏5، ص 544، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم‏، 1407ق.

[3]. طوسی، محمد بن حسن‏، تهذیب الأحکام، ج ‏10، ص 53، تهران، دار الکتب الإسلامیه‏، چاپ چهارم‏، 1407ق.

[4]. ر. ک: حلّی، حسن بن یوسف، تحریر الأحکام الشرعیة علی مذهب الإمامیة، ج ‌5، ص 330، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، چاپ اول‌، 1420ق؛ نجفی، محمد حسن‌، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج ‌41، ص 374، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‌، بی‌تا؛ موسوی خمینی، سید روح الله، تحریر الوسیلة، ج ‏2، ص 469، قم، مؤسسه مطبوعات دار العلم‌، چاپ اول‌، بی‌تا؛ مجله فقه اهل بیت(ع)، شماره ‌33، ص 68 – 70، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت(ع).

[5]. امام صادق(ع) دربارۀ مردی که با مردی [لواط] می‌کند، فرمود: «اگر کم‌تر از دخول است، پس تازیانه ثابت است ولی اگر دخول کرده است، مجازات او قتل است..»؛ کافی، ج ‌7، ص 200.

[6]. ر. ک: نمایه 3190 (احکام لواط و مجازات مرتکب آن) و نمایه 9097 (تعریف لواط).

[7]. ر. ک: بهجت، محمد تقی، استفتاءات، ج ‌4، ص 565، قم، دفتر حضرت آیة الله بهجت‌، چاپ اول‌، 1428ق؛ مکارم شیرازی، ناصر، تعزیر و گستره آن، ص 55، قم، مدرسة الإمام علی بن أبی‌طالب(ع)، چاپ اول‌، 1425ق.

[8]. جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج ‌41، ص 376.